Bestia 8.

9. Koniec

~ Koniec ~

-Czy ty w ogóle umiesz powiedzieć „Nie"?- lekko ironiczny głos Marco rozbawił mnie.

Jego komentarz dotyczył trójki wampirów, które właśnie opuściły gabinet.

Z szerokim uśmiechem rozparłem się w fotelu i popatrzyłem na przyjaciela.

-Nigdy nie odmówię schronienia potrzebującym.- powiedziałem spokojnie.

-Czy ty wiesz, że nasza rodzina jest najliczniejsza?- mruknął z rezygnacją.

Miałem do niego bardzo dużo szacunku, ale czasem zrzędził jak baba.

-Wedle wpisu, 358.

Na moje słowa skrzywił się, ale nic więcej już nie dodał.

Owszem, moja rodzina była największa ze wszystkich. Wiedziałem, że pomału stajemy się potęgą, a to, że wśród nas byli łowcy... Nikt przy zdrowych zmysłach nie odważy się nas zaatakować. Oprócz rodziny powiększał się też nasz majątek. Z ostatnich sprawozdań wynikało, że szacuje się go na przeszło 30 milionów dolarów. Miałem w planach coś, co koniecznie chciałem zrealizować, a do tego były mi potrzebne duże pieniądze. Pozostawało jeszcze pytanie czy RADA przystanie na to... No cóż w razie odmowy projekt będzie dotyczył tylko mojej rodziny.

Sala gimnastyczna. Ósma godzina treningu.

Byłem wściekły.

RADA odrzuciła mój projekt twierdząc, że to ujma dla wampirów.

„Od wieków pożywialiśmy się w taki sposób i tak pozostanie!"

Ostatnimi czasy medycyna bardzo się rozwinęła, a moje spore zapasy finansowe pozwoliły mi na zakup najnowocześniejszych urządzeń.

Jednym słowem: Zamarzyło mi się założyć jak to nazwałem BANK KRWI.

W okolicznych gazetach chciałem zamieścić ogłoszenia, że za odpowiednią opłatą w BANKU KRWI będzie można oddawać krew.

Wybuch II Wojny Światowej spowodował duże zapotrzebowanie na ten „surowiec". Część zebranej krwi przechodziłaby na potrzeby ludzi, a część zostawała dla mojej rodziny. Mając stały dostęp do krwi, można by znacznie ograniczyć polowania...

Co na to moja rodzina?

Jeszcze o niczym nie wiedziała...

-Tobie kompletnie ODBIŁO!!!- czerwone błyski w oczach Marco mówiły same za siebie. Był więcej niż wściekły.- Nigdy nie poniżę się w ten sposób!

Z żalem patrzyłem na drzwi, które z hukiem zatrzasnęły się za nim.

Dlaczego nie chciał zrozumieć, że ten sposób pożywiania się, daje nam o wiele większe możliwości? Nie mówiąc już o bezpieczeństwie!

Miałem cichą nadzieję, że chociaż on mnie poprze...

Od dziesięciu minut cała rodzina czekała na mnie w jadalni. Miałem im przedstawić swój projekt, ale teraz po wybuchu Marco zwyczajnie obawiałem się. Zrezygnować ze wszystkiego?

Z ciężkim westchnieniem wstałem i ruszyłem do drzwi. Nie poddam się.

Na moje wejście zapanowała kompletna cisza. Nawet Hope patrzyła na mnie niepewnie. Ze wszystkich tu zebranych tylko ona i Marco wiedzieli o moich planach.

Ona też była temu przeciwna. Nic na to nie mówiła, ale czułem jej niechęć.

Bez zbędnych szczegółów przedłożyłem rodzinie całe moje przedsięwzięcie.