A Sorrowful Devotion ✔

12

Kabanata 12

"Let us welcome the graduating class of School Year 2015-2016 at Bright Future High School!"

We started to march, the crowd's attention stick to us while clapping their hands having a big smile on their faces.

Nang matapos ang pag-martsa ay doon pa lang sisimulan ang magandang seremonya sa araw na ito. Ang pagbibigay bati sa lahat, confirmation of our graduation and distribution of diplomas, the awarding of honors and high honors students.

Syempre, kasama ako sa with high honors. Si Mama ang nakasama ko sa pag-akyat ng stage. Everyone clapped their hands. Sina Roxanne at Zoey ay sumigaw pa ng 'Maharot but brainy!'

Naikot ko tuloy ang aking mata habang may ngiti sa aking labi.

Ganoon din ang ginawa ko nang silang dalawa ang nasa stage. Masaya ang naging takbo ng seremonya ng pagtatapos. Lumingon sa likuran, Dad is late...But he said he'll attend.

Maybe, traffic?

Si Mommy ay nginitian lang ako at sumenyas na maglagay ako ng lipgloss. Sinunod ko naman ang sinabi niya, magulo na din pala ang buhok ko. I combed it using my fingers.

"On behalf of the School's administrative staff and faculty, we joyfully congratulate the graduates, their parents, and advisers. We sincerely thank all the donors of the medals and awards, those who helped and supported us, and all our guests who attended this momentous event. Thank you very much and mabuhay! Congratulations class 2016-2017!" ani Mrs. Pecero, one of the master teachers.

Sabay-sabay naming inihagis ang toga paitaas hanggang sa naghiyawan na kami at nagyakapan, hudyat na tapos na ang aming paglalakbay sa sekondarya.

I'm so happy!

"Rosieee!" Zoey screamed including Roxanne. They hugged me, I did it too. "Congratulations to us!" Aniya. Pumaikot kami habang magkayakap at tumatawa.

Humiwalay kami at nag-irapan. Lumapit si Mommy sa akin at niyakap ako. Ganoon din ang ginawa ng mga magulang nina Rox at Zoe. Nagkaroon muna kami ng family picture taking. Pero ang hinahanap ko ay si Daddy...

"Mom?" Inagaw ko ang atensyon ni Mommy na nakikipag-usap sa Mommy ni Zoey.

"Yes, sweetie?" She responds. Napansin niya na yung gusto kong itanong. She excused herself to Mrs. Ramullo, Zoey's mother. Mom holds my hand and caressed my cheeks, gently.

Huminga siya ng malalim. "He's not attending. I'm so sorry, hija. Alam kong importante sa'yo ang araw na ito...I'm really sorry," Aniya.

Mapait akong ngumiti saka iniling ang ulo. "It's okay. You don't have to be sorry, Mom. I understand na mas importante sa kanya ang trabaho kaysa sa akin, maybe pag-graduate ko sa college, he'll attend..." I said in a happy voice but deep inside, I feel desolate.

I tried my best to hide it by showing my sweet smile to everyone who congratulates me and takes some pictures with me. May iba pa nga na nagpa-autograph, nagdala ng cover magazine ko at may nagbigay pa ng regalo.

Napatawag tuloy si Manong, na driver namin na hakutin 'yon at ilagay sa aming van. 

"Florencio!!!" 

Sinundan ko ng tingin si Zoey na mabilis ang takbo kung saan. I saw Florencio, holding a bouquet of red roses. Zoey jumped into him and kissed him.

Tumingin kaagad ako sa mga kasama ni Florencio sa likod. And, my eyes widened when I saw Davien looking at me.

Gosh! Nandito din ba siya para i-congratulate ako?

Wala akong nakita na hawak-hawak niya. Nakapamulsa kasi ito. But, it's okay! As long na nandito siya at batiin lang ako ng congratulations ay masayang-masaya na ako!