A Sorrowful Devotion ✔

17

Kabanata 17

"Hey..."

Pakiramdam ko ang buong katawan ko ay nanigas na parang bato at naging yelo ang bawat kalamnan ko. Tila naging bingi ang aking tainga, ang mata ko ay walanh kurap at ang paghinga ko ay hindi ko maramdaman.

Hindi naman ito panaginip?

I'm sure this is not a dream! This is real! I felt the soft lips of Davien on mine and the gentle kiss on my forehead too.

What the hell is happening?

Isang kamay ang humaplos sa aking kaliwang pisngi. At isang mainit na yakap ang naramdaman ko pagkatapos ng haplos na 'yon.

I can feel him! I can feel his loud beating heart!

"I hate you, Rosalia..." He said. Napalunok ako. "I really hate you for doing this to me," Humiwalay siya sa yakap at hinawakan ang dalawa kong kamay at hinalikan ang likod ng aking palad.

Wala akong masabi. I have a lot of questions to ask, my mind is in a blank state. I can't think properly.

Davien, really? Sa ganitong sitwasyon ka pa talaga umamin na kung kailan sobrang gulo na ng utak ko at bumalik ang babaeng pinakamamahal mo...

After kissing the back of my palms, he holds it tighter like he's scared to loosen it. Ang mata niya ay tumitig sa akin, malalim at puno ng adorasyon.

"I hate you because I can't stop thinking about you. It shouldn't bother me, but it does. I shouldn't care about you, but it does. I should hate you, but I can't...not even close, not even a little bit, not even at all because when I'm with you...I feel better than before," Davien said in his most satisfying soft voice.

I miss him so much...

And his words make me emotional.

Hindi ko aakalain na mamahalin niya ako. Dahil siya na mismo ang nagsabi na hindi niya ako kailangan sa buhay niya, at sa tingin ko ay may malaking puwang pa sa puso niya si Precious. Ang mga pinapakita niya sa akin noon ay mahahalata na hindi siya interesado sa akin.

Hearing his confession, I gave up.

Davien smirked and come closer to me, kissed my forehead, again. In just a second, I can feel my eyes forming tears.

These gestures are so unexpected!

"I'd never thought that this will be the big impact of Rosalia Genevieve Galvez in my life," He whispered.

Nagsitayuan lahat ng balahibo ko nang marinig ko ang pagbanggit niya sa buong pangalan ko. I gulped and looked at his brown eyes.

It's so gentle! Oh, God have mercy on me!

"I-Impossible," iyon ang lumabas na salita na ikinangiti ni Davien. Bumaba ang tingin ko sa magka-hawak kamay namin. Parang nakikiliti yung loob ko, nanginginig yung small and my large intestines!

Fuck!

Kumurap-kurap pa ako bago tumikhim. "Ang lakas ng trip mo ha," I chuckled. "Porke't isang linggo tayong di nagkita pinag-tri-tripan mo ako ngayon? Lakas talaga, Davien." biro kong sabi.

Masyado kasing seryoso ang nakapalibot na aura sa pagitan naming dalawa.

Mahina akong natawa. Siya naman ay patuloy akong tinitingnan sa bawat kilos ko. Binawi ko ang kamay na hawak niya at itinago ito sa aking likuran.

I unconsciously bit my lower lip.

Pumasok sa isipan ko si Precious na kasama niya kanina sa event. "At saka nagkabalikan na kayo ni Precious, right? Mas bagay nga kayo. And, I think being with her is your most happy moment. First love mo nga siya eh, so wala akong la—"