Λίγο φως...

4. Χαίρομαι για την γνωριμία;

Και ποιος ξέρει, ίσως να έχουν δίκιο, μπορεί όντως να γίνονται όλα για κάποιο λόγο.

~Χαίρομαι για την γνωριμία;~

Δεν φαντάστηκα σε καμία περίπτωση ότι το ''αφεντικό '' θα είναι τόσο νέος ηλικιακά, βάζω στοίχημα, είναι λιγότερο των τριάντα. Έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά, τα μάτια του είναι τόσο εκφραστικά, είναι μαύρα; Ναι, μαύρα. Πρώτη φορά βλέπω μάτια σαν αυτά, φαίνονται τόσο ανατριχιαστικά αλλά τόσο εντυπωσιακά ταυτόχρονα. Έχει έντονες γωνιές στο πρόσωπο του και όμορφα σχηματισμένα χείλι.

Μπορώ να διακρίνω διαφορά σχέδια από μελάνη στο χέρι που κρατάει το ποτό του και με τις λίγες γνώσεις που έχω σε αυτά,  καταλαβαίνω ότι πίνει ουίσκι. Μαντεύω ότι έχει ακόμα περισσότερα, αλλά κρύβονται πίσω από το αυστηρό κοστούμι που φοράει ενώ τα μαλλιά του είναι αυστηρά χτενισμένα προς τα πίσω.

"Δεν έχω πολύ χρόνο, σου είπα κάτσε! " Η φωνή του, ακόμα και η φωνή του όταν την ακούς σε ανατριχιάζει. Έχω αφαιρεθεί, έχω χαθεί στην εικόνα του, και γαμώ, εκείνος το καταλαβαίνει.

Φαίνεται θυμωμένος με την στάση μου, ο αυστηρός τόνος στης φωνή του το προδίδει ενώ ο τρόπος που έχει καρφώσει τα μάτια του πάνω μου, μου δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση στο στομάχι, δεν ξέρω πως να το περιγράψω...πρώτη φορά το νιώθω.

''Με συγχωρείται'' Είπα και κάθισα στην καρέκλα, ελπίζοντας να δείχνω άνετη.

''Δεν έχω πολύ χρόνο για να σπαταλήσω μαζί σου, θα σου πω δυο πράγματα, αν τα τηρήσεις είμαστε εντάξει '' Με ξανά κοιτάει προσπαθώντας να καταλάβει αν εμπέδωσα τα λογία του. Για χαζή ή για κουφή με περνάει; Παραδέχομαι ότι δεν μου αρέσει ο τρόπος που μου μιλάει, αλλά αυτή την στιγμή, απλά προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο να μην έχω τα ματιά μου πάνω του.

''Δεν χρειάζεται να σου πω πως θα δουλεύεις, αυτό είναι κάτι που έχει αναλάβει ο Μάρκος, αυτό που θα σου πω όμως, είναι πως, ότι δεις εδώ μέσα, μένει εδώ μέσα. Αν βγει κάτι προς τα έξω, και μάθω ότι είσαι εσύ υπεύθυνη, να είσαι σίγουρη ότι αυτή η μέρα, θα είναι η τελευταία που θα δεις το φως της''

Κάθε φορά που τέλειωνε μια πρόταση, με κοίταζε. Μάλλον θέλει να καταλάβει αν φοβάμαι αλλά θα έπρεπε να του πει κάποιος ότι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει, είναι ο θάνατος.

''Έχετε να μου πείτε κάτι άλλο;'' Είμαι ειρωνική, το παραδέχομαι και μπράβο μου.

Μα πως θα έπρεπε να του μιλήσω; Έρχομαι εδώ για να εργαστώ και με απειλή. Τι θα έπρεπε να κάνω; Να χαμογελάσω και να του πω ευχαριστώ για την προειδοποίηση; Όσο κι αν εντυπωσιάστηκα από την εξωτερική του εικόνα, άλλο τόσο απογοητεύομαι από τον χαρακτήρα του.