Jungkook'dan
Korkuyordum.Günlerdir Jimin'den tek bir haber bile yoktu.Min Joon,Jimin'i soruyordu ve artık anlatacak hikayem kalmamıştı.
Korkuyordum,onu tekrar kaybetmekten.Sonsuza kadar kaybetmekten korkuyordum.
Belki de onu hiç kazanamamıştım.Ve yine onu korumak için her zamanki gibi kaybetmiştim.
Jimin başta benim için sadece yalnız kalmasını istemediğim birisiydi.O yüzden çeşitli bahanelerle yanına gidip konuşturmaya çalışırdım.
Fakat sonrasında onu dikkatle izlediğimde ne kadar aşık olunması olduğunu farkettim.
Kedileri sever,yol ortasında taş varsa kenara çeker, yaşlılara yardım eder,çocuklarla iyi anlaşırdı.Meleklerin vücut bulmuş versiyonu gibiydi.
Kızları kıskandıran güzelliği... Arkadaşlarıma gelip biri var dediğimde tanışmak için çok ısrar etmişlerdi ve kıskandığım için neredeyse düğüne kadar ertelemiştim.Onu gördüklerinde hakkın var demişlerdi,böyle aşk ile kavrulmaya hakkın var.
Şimdi yanımda ne arkadaş kalmıştı ne de dünyalar güzeli bir eş. Jimin'i bulsam bile beni asla affetmeyecekti.Bunu ben istemiştim.Sanmıştım ki eğer biriyle kaçmış gibi yaparsam benden nefret eder,beni aramaya çalışmaz ve ben de kolayca unuturum.
Öyle olmadı. İlk bir yıl ölüm gibiydi.Her gün sahneye çıkmadan bir sürü makyöz göz altlarımdaki morlukları kapatıyordu.Her sahne çıkışı bayılıyordum.Serumlarla ayakta kalıyordum.
Fakat Da Eun bu gidişata bir dur demek istedi.Yakın arkadaşın görevi buymuş.Her gün Jimin'i izler bana haberini getirirdi.Bazen fotoğraflarını çekerdi.Evimde bir odanın duvarla tamamen Jimin ile kaplıydı.
Onsuz geçen her gün kabus gibiydi ama gitmiştim bir kere.Dönememiştim.Şimdi onun nerede olduğunu bilmeden nefes almaya çalışmak dünyanın en zor şeyiydi.Ama onu kurtaracak ve tekrar mutlu yapacaktım..
çok geç ve kısa oldu fakat geçerli sebebim var.............................................................annem corono oldu. dua edin lütfen.karantina sürecinde yazarım herhalde..
