Eclipse

Chapter 24

Kahit sobrang labo na ng mga mata ko ay tumakbo ko sa pinakamabilis na makakaya ko para maghanap ng nurse o doctor.

I almost run out of breath ng makasalubong ko si Dr. Santiago,

"Ms. Velasquez, what's wrong?" I looked at him kahit pa sobrang labo na aking mga mata dala ng luha.

"Doc, h-he's not breathing," nanlaki ang mga mata ng mga tao sa paligid at nagmadali sila papunta sa silid ni Sol.

Saglit akong huminto at huminga ng malalim.

No he's not gone yet Luna, calm yourself. Ano bang iniisip mo?

Pinunasan ko ang luha ko at muling tumungo sa silid ni Sol, nakikita ko namang inihahanda na nila ang gamit na gagamitin nila sa operation room.

Nilapitan ko si Sol at hinawakan ng mahigpit ang kanyang kamay habang hinihila na ang kanyang kama patungo sa OR.

"Don't leave me yet please, one day? Kahit isang araw nalang oh?" still no response, muling tumulo ang luha ko at nanghina ang tuhod ko.

Eto na ba yon? Yung araw na nireready ko ang sarili ko. Pero bakit ganun? Kahit ilang beses ko iready ang sarili ko, ganun parin kasakit. Bakit kahit alam ko na ang kahahantungan doble pa rin yung sakit?

"Ms. Velasquez, I'm sorry but you know the rules. You can not operate on this case,"

"Pero Doc-" naputol ang sasabihin ko nang hilain ako ni Aliana.

"Nasisiraan ka na ba ng ulo Luna? Stay here bibili ako ng mga pampakalma. At please wag mong subukang pasukin ang operation room."

Umupo ako nanatiling naghihintay sa isang upuan malapit sa operation room. May mga kurtinang nakaharang sa glass kaya wala talagang makikita.

Sobrang kinakabahan ako, if this a dream please wake me up.

Sa sobrang pre occupied ko ay hindi ko namalayang tinext ko na pala si Heim.

Me:

Heim, plrase go the thw hospitak now. Si Solis............

My eyes are so blurry na hindi ko na masyadong mabasa ang nasa keyboard ko.

Pagkasend ko noon ay agad namang nyang naread.

"Where is he Luna?" he was panting heavily.

Nilapitan ko sya at niyakap ng mahigpit.

"H-he's not breathing. N-Nasa operation room sya ngayon." nanginginig akong humiwalay ng yakap kay Heim, he was speechless.

"I-I don't understand, the drugs are working right?" tears stream down his face habang nakunot ang noo at nakatingin sa akin.

"That's what I thought," nanghihina ang tuhod syang umupo sa kung saan ako nakaupo kanina, nakatingin lamang sya sa sahig habang ginugulo gulo ang buhok,

"Luna!" I cried even more nang marinig ko ang boses Mike, lumapit sya sa amin ni Heim at niyakap ako,

"Sorry that I let you down guys, kung alam ko lamang-"

"Stop it Luna, hindi mo kasalanan. Una pa lamang ay alam na ni Sol ang kahahantungan nya."

Bigla kong naalala amg huli nang sinabi sa akin,

Are you resting well my angel?

"He's resting now." pinunasan ni Heim ang kanyang luha at tumayo.

"Noong dumalaw ako sakanya noong isang araw ay sabi nya magpapahinga na daw sya," bangit ni Heim habang nakatingin parin sa sahig

"Eto oh, salabat. Pampakalma lang." isa isa kaming inabutaan ni Ali ng tsaa na nasa isang cup na maliit.

Magiilang oraa na ang lumipas ngunit wala paring lumalabas mula sa operation room,

Ano na kaya ang nangyayari? Bigla akong nangalay kaya umupo muna ako sa upuan...

I closed my eyes, bumibigat na kasi ang aking mga talukap. Siguro ay dahil sa aking pagiyak.

Ilang minuto ang lumipas nang tuluyan na akong makatulog.

Bigla kong namalayan na nasa ibang lugar na ako.

Ramdam ko ang saya sa lugar na ito. Makulay ang paligid, maaraw at kakaiba ang aura na binibigay ng lugar na ito.

Nagmatsag matsag ako sa aking paligid at natanaw kong mayroong pamilyar na likod sa hindi kalayuan.

Nakaupo ito sa isang bench at ani mo'y mayroong hinihintay.

Nilapitan ko ang lalaki at nagulat ako nang humarap ito sa akin.

It was Sol, malakas sya rito at malago ang buhok. Ang ngiti niya rin ay abot tenga, ikinaway kaway pa nya ang kanyang kamay sa akin.

Mas lalo akong lumapit upang makumpirma kung siya nga ba talaga iyon.

"Hi Luna!" tumulo ang luha ko nang marinig ko ang pangalan ko mula sa kanyang labi.

The sound was soft and sweet.

"S-Sol?" I hugged him tightly as I can.

"Hey calm down, ako lang ito." he chuckled a bit.

"Luna?" he asked.

"Yes?"

"Is it okay for me to rest? I'm tired," habang binabanggit nya iyon ay mas lalong lumakas ang pagtulo ng aking luha. Para bang naging water falls na ito.

"Yes my dear, it was a good fight. You have suffered a lot Sol. You can rest now." humiwalay ako sa yakap at nakita ko namang ngumiti sya.

"Okay. Remember that I will always be with you. Babantayan kita sa itaas Luna. Please take care. I love you." niyakap ko siya ng mahigpit habang tulo parin ng tulo ang aking luha.

"I love you too." after I said those words, he disappeared. Nawala na siya sa aking bisig.

It's like he was never there.

At unti unti nang nandilim ang aking paningin at nagfade na rin ang aking kapaligiran.

Napabangon ako ng hingal na hingal at napansin ko ring hanggang ngayon ay tumutulo ang aking luha.

Was that a dream?

"How long did I sleep?" tanong ko sa aking mga katabi.

"Almost 2 hours Luna, It's okay you should sleep more." Heim patted my back.

Bigla namang nagsitayuan ang mga kasama ko nang bumukas ang pintuan ng operation room.

The moment I saw Dr. Santiago's face ay alam ko na.

He's gone.

"I'm sorry but he didn't make it." I saw how everyone cried pagkatapos ng sinabi ni Doc.

"He died at 1:43pm, we did everything we can I'm sorry. Excuse us." I saw how shaky his hands were. I understand how he felt. It was hard.

Itrinansfer nila ang katawan ni Sol at doon naman sya pinuntahan nina Heim.

Pinapanood ko lamang sila sa malayo habang sila ay nagluluksa sa harap ng labi ni Sol.

I can't see him like that yet.

Tumalikod ako at doon ko binuhos ang lahat ng luhang kanina ko pa kinikimkim simula noong itrinansfer ang kanyang katawan.

I'm so fucked up.