EVERY THING WILL END

CHAPTER 44

Odette P.O.V

Halos di ako makapag isip nang maayos. Ilang oras na ang lumipas di parin nagigising si Sandra.

Nang makita ko siya kanina na walang malay ay parang binuhusan ako ng malamig na tubig.

Ang sabi nang Doctor tumama ang ulo niya sa inidoro kaya may sugat rin ang ulo niya. Masiyadong kulob sa cr kaya nahirapan siyang lumanghap nang hangin dahil sa kundisyon niya.

"Kumain ka muna my" rinig kong sabi ni kuya Cj kay tita. Tulala lang si Tita habang nakatingin sa mahimbing na natutulog na anak. Alam kong nararamdaman niya. Nahihirapan din siya sa sitwasyon ni Sandra.

"Wala akong gana" walang ganang usal ni tita.

"Mom. You need to eat. You need your energy. If Sandra wake up she difinitely mad at you" natigilan si Tita. Tumingin muna siya sa higaan ni Sandra bago bumaling kay kuya Cj.

"Later" simpleng sabi niya tsaka lumapit kay Sandra. May mga sinabi siya ruon na hindi ko na marinig.

Family visit lang muna ang pinapayagan nang doctor. Ako si tita, tito, Spade, kuya Cj at Dyzzer ang nandito. We're probably family. I don't know why Spade here. When he's not one of us.

"Are you okay?" Lumingon ako kay Dyzzer.

"I don't know if I'm fine" walang halong pag sisinungaling kong sabi.

Nagulat nalang ako hila hila na ko palabas ni Dyzzer di ko alam kung saan kami papunta. Huminto kami sa gazebo nang ospital.

Hindi ko alam kung baket kami nandito. Pero mas gusto ko muna dito. Mahangin. Tahimik. Payapa. Relaxing dahil sa huni ng iilang mga ibon.

"Sandra was a stronger girl. She can fight. I know she can't leave us." Ang tinig niya ay puno nang pag asa. Gusto ko ring umasa. Gustong gusto ko. Pero pano kung ang pag asa na gusto ko. Gusto namin ay maging isang pangarap nalang. I don't want to think Sandra will die. I won't. But, for many reason and my mom past. Its breaking my heart. They died.

"Do you think she can be with us forever or you just pretend?" Kunot noo niya akong tinignan.

"What do you mean?" Taka niyang tanong.

"Nothing" sabi ko. Akmamg mag sasalita na siya nang may narinig  kaming ingay nang mga tao. May iilang doctor din ang nag tatakbuhan.

"What the--" hindi na natuloy ni Dyzzer ang sasabihin agad na siyang tumakbo papunta sa kwarto ni Sandra dahil sa kaba na nararamdaman ko halos di na ko makagalaw nang maayos. Maging ang pag takbo ko ay parang lakad nalang saken.

Noooo.

Dyzzer P.O.V

Tahimik kami halos lahat nang tao sa loob ng kwarto ni Sandra.

Isang oras nakalipas nang mag karoon ng pangyayari sa kabilang kwarto. I thought it was Sandra. I sighed heavily  when I go there and know that she's still fine.

"Labas muna ko" narinig kong paalam  ni tito kay tita Camille.

Sumunod naman si Spade lumapit naman si tita sa kama na hinihigaan ni Sandra. She seems strees.

"Hon Cr lang ako" hindi ako sumagot. Naramdaman ko ang pag alis niya. Akala ko ay dito siya mag ccr dahil private room ito. Lumabas siya.

Lumingon ulit ako sa pintuan ng bumukas ulit yun. Buong akala ko si Odette ulit yun.

I see Renz and his mom. Tumayo ako ganun din si Cj sa tabi ko.

"Is she fine now?" Tanong ni Renz. Pero ni isa ay walang sumagot. Batid na siguro niya ang sagot.