CHAPTER 43
Odette P.O.V
Its been weeks. Weeks past but I felt guilty for what I did to Sandra. I don't know what to say. I don't what should I do. I almost kill her. That Night. The anger spread the to my whole body.
I feel jealous. I think they betray me. They lovers behind. Gusto kong patayin ko na rin yung sarili ko nang malaman kong unconcious ang lagay ni Sandra simula nang gabing iyon. Hindi ko magawang puntahan siya at mag pakita sa kaniya. I think she's really mad at me. Because we're now know what's going on with her. She's sick probably unconcious.
I was thinking to day before Sandra's going home. My dad call me. He really miss me and I do miss him so much. Kaya nang sabihin niyang pumunta ako ng london ay hindi na ko nag dalawang isip pa. Hindi para takasan ang naging kasalanan ko. Para makasama ang daddy ko and to think what will gonna do for Sandra's forgiveness.
"Are you sure about this?" Tanong saken ni tita nang dumating na ang ticket ko. Araw din nang pag labas ni Sandra sa ospital. Pilit akong ngumiti.
"Yes. Tita. I-im sorry tita. I think this is the best way to think about what I did. And also I really miss my daddy"
Niyakap niya. She really have a softhearted. She didn't got mad at me.
"Osiya. Tumawag ka kapag nakarating kana. We will miss you. Back as soon you think. alright" Hinalikan niya ko sa pisnge. Niyakap ko si Tito.
"Mag ingat ka dun iha" aniya. Tumango nalang ako.
"Kuya. Thank you" sabi ko kay kuya Cj.
Hinatid ako ni Kuya Cj sa airport. Mag isa akong nag byahe papunta london. My dad was waiting for me at london's airport.
We made plan. My dad's want is He wants to be with me until new years. And that's what I want.
Isang araw palang ang nakakalipas nang mamiss ko ang mga kaibigan ko gusto ko silnang tawagan at kausapin. They don't know where I am. Only Sandra's family know.
"Dad?" nagulat kong tanong ng pumasok siya sa kwarto ko. Nakangiti siya.
"Want happen to my dear girl when she's in the Philippines?" Tanong niya habang nilalagay ang takas na buhok ko sa likod nang tenga ko. Ngayun ko na pag tantong sobrang tumanda na si Daddy.
"D-dad..." Napapaos kong tawag.
"Sandra..Sandra have h-heart disease" nahihirapan kong sabi pero di nag bago ang reaksyon niya. Maybe tita told to him."I know...since birth" sabi niya pinag taka ko.
"H-how did you know?" Tumayo siya tsaka may kung anong kinuha sa frame na may mukha ni mommy. Pag balik niya ay may dala siyang picture.
Babae. I know I saw that picture. Saan nga ba?
"She's Fattyma. Sandra's real mom." Aniya. Shit oo nga siya nga. And how did he know about it?
"She's your mom's Ate" I know I knew it. Parang narinig ko na ito dati. Parang may nag sabi na saken.
"Your mom tell you about her siblings right? And hinahanap niya" tinignan ko ang picture ng kapatid ni mom they looks like the same. Bago mawala si mom alam kong huling kahilingan niya ay ang mahanap at makita ang kapatid niyang nalayo sa kaniya.
"They didn't see each other before they gone, Its breaking my heart to pretend that I'm okay. I almost spend my whole money to find her ate. But her husband was really powerful. He blocked my connection and keep Fattyma away from her family also to Sandra"
Ang daming tanong sa isip ko. Ang dami kong nalaman na sana hindi nalang sinabi ni daddy. Did he really mean Sandra is my cousin. And its really breaking my heart to know.

BINABASA MO ANG
EVERY THING WILL END
RomantizmSabi nila pag nakita mo na daw yung taong para sayo magiging masaya kana daw kasi siya na daw hanggang dulo but for me EVERY THING WILL END, lahat natatapos, lahat namamatay, lahat nag sasawa, lahat iiwan ka, every second,minute,hrs pwede pwede kang...