EVERY THING WILL END

CHAPTER 40

Di ko alam na bukas rin pala ang Cafeteria kahit na gantong araw. may mga iilang mga teacher ang napasok.

Tapos na kaming kumain nang may mga ilang teacher ang nag datingan papasok nang cafeteria.

Dahil kami lang ang tao sa loob ay napatingin sila samin.

Ang mga proof ko!

"Ms. Xionin, Mr. Brouillette" may gulat na sabi ni Sr. Ande

tumayo si Spade para makipag kamay kay Sr. Ande. para bang sanay na siya kung kumilos.

Tatayo na sana ako para gawin din yun pero pinigilan ako ni Spade.

"I think you're in the ospital. Are you okay now Ms. Xionin?" tanong ni Ma'am Lucie

"Y-yes" peke akong ngumiti. Pati pala dito ay nakaabot ng nang yari saken.

"Alright. Just take care of your self." aniya tsaka sila nag punta sa counter. Tumungin ako kay Spade na may pag aalala sa mata niya. Ngumiti ako sa kaniya.

"You okay?" he ask tsaka lumapit saken.

"Gusto kong pumunta sa court" iniwasan ko ang tanong. Lumapit siya saken. nagulat akong hinawakan niya ang bewang ko.

"Let's go" mahinang usal niya sa tenga ko dahilan para kilabutan ako.

Shit! how could he just do that to me!

Tahimik naming nilakad ang daan patungo sa court. Nalagi naming tinatambayan. Namimiss ko na to! miss ko na ang tawanan at asaran namin.

Naupo kami sa bench sandali kaming tahimik na tumitig sa kawalan. Tanging nag sasayaw na puno at iilang huni nang ibon lang ang naririnig.

Pano nalang kung hindi ko na magawa ang mga bagay na to! missing those memories was really heart broken to me.

"Day before your mom. got sick" napalingon ako sa pag sasalita niya. Nakatingin siya sa malayo. Baket ganto.
"She always looking at you. Seeing you happy with your next family giving her another pain" naramdaman ko ang pag basag sa boses niya. nandun siya noong panahong nakikita niyang masaktan at mag dusa ang mama ko.

"She want you there. She want to hug you nor kiss you. Take care of you. but. Those she want was like a trash. She have nothing to do. Farewell is the best solution. Ayaw ka niyang makitang nasasaktan. Ayaw niyang umiiyak ka kasi mag papaalam na siya." tumingin siya saken. Ngayun ko nakita ang luha sa mata niya. Gusto kong punasan pero ayaw gumalaw nang mga kamay ko.

Tila may nag bara din sa lalabunan ko ayaw lumabas nang boses ko.

"We're not the same blood" ngayun ay di ko na maintindihan ang nararamdaman ko. Ang daming tanong sa isip ko. Ang daming gustong lumabas sa bibig ko pero nanatili akong tikom.

"Adapted. I'm adapter son of your own mom. They saw me somewhere. homeless. without family. My home was a street. My family is like what I am that time. Hindi ko inisip na mag karoon ng gantong buhay. Di ko inisip na may mag mamahal din pala saken na parang tunay na anak. I'm nothing. but when your mom. Adapted me. She become my everything. Her husbad is also love me. They trust me like I'm their own child. "

naramdaman ko ay basa sa kamay ko. May mga luha na palang natulo galing sa mata ko. Agad iyong pinunasan ni Spade.

"Aaminin ko. Nagalit ako sayo. Nag selos ako sayo. Meron kang pamilya at kaibigan na nanjan sayo. Sobra pa. Dahil meron kang ako"

"Baket?" sa wakas ay nag karoon din ako nang boses.
"Baket ngayun mo lang sinasabi to!"

"I knew that if you find out to your own mom. You will never leave them. Natakot akong baka isang araw ay kalimutan na nila ako. Dahil sayo na sila. Pinahanap ka saken ni mommy. She always looking at you. Pero patuloy kong tinatanggi na wala. Hindi kita nakita. Dahil ayokong mawala ang atensyon saken ng mga tinuring kong magulang. Hanggang sa sumuko na si mommy sa pag kakanap sayo. Then one day she knew that I find you. She got mad at me. Pinuntahan ka namin para bawiin. Na ayaw kong gawin. But, Your Parents and CJ won't. They won't you leave them. Isang beses nakita ka ni mom Masaya at parang walang problema. she stop dreaming to your attention"