EVERY THING WILL END

CHAPTER 22

Sandra P.O.V

Babe are you hungry? maya mayang tanong ni Cliend sakin. Umiling nalang ako. Kanina pa kami naka higa dito sa Cementeryo. para lang kaming nag pipicnic dito.

Tumingin ako sa langit sobrang ang ganda dito pag gabi. Kitang kita ang mga bituwin na nag nining ning. Malamig din ang simoy ng hangin. hindi ko alam kung bakit parang ayaw ko ng umalis dito may kung ano na ayaw akong paalisin! ang wierd noh

"Si mom yung pinakamasayahing babaeng nakilala ko!" napalingon ako sa nag salitang si Cliend nakatingin siya ng seryoso sa mga bituwin.
"Kahit puno ng kalungkutan ang buhay niya noon, hindi ko siya nakitaan ng kawalan ng pag asa. Siya yung babaeng possitive sa lahat ng bagay." humuminga siya ng malalim at nag patuloy ulit "Di niya hahayaan na mapuno ng kalungkutan yung buhay ko/namin,lagi niya saking sinasabi na kahit anong mangyari, kahit saan ako mag punta, she's with me" Nakita ko ang pag tulo ng luha ni Cliend. Baka na din sa boses niya ang pag hikbi. Nanatili siyang nakatingin sa langit. Habang ako nakatingin sa kaniya

"Minsan naisip ko bakit si mommy pa? bakit siya pa? bakit hindi nalang ako? bakit siya pa na walang ginawang masama ang gusto niya lang naman ay yung makakabuti para sa anak niya!" tuloy tuloy na ang tulo ang luha ni Cliend hindi ko na to kaya, niyakap ko siya habang nakahiga parin kami.

"Shh babe wag mo sisihin ang sarili mo. God always has a reason! lahat ng nangyayari sa buhay natin may plano. Kaya siguro nawala na si tita kasi tapos na yung mission niya" umupo siya at ganun din ako. Seryoso siyang tumingin sa langit

"Mission? mission na pasayahin at gawing maganda ang buhay ko? tapos ano? iiwan niya ko? ganun ba? ganun ba yung mission na sinasabi mo?"  nagulat ako dahil pinag taasan niya ko ng boses. Hindi ko alam kung bakit parang ang sakit ng mga sinabi niya. Tumayo ako at nag lakad palayo ayokong makita niyang umiiyak ako.

Bakit ang sakit? hindi pa ako nawawalan ng mahal sa buhay pero bakit feeling ko meron na! feeling ko may importanteng tao na nawala sakin. ayokong isipin na may mawawala!

Mali ba yung ginawa ko? totoo naman na pag tapos na ang mission ng isang tao maaari na itong mawala. hindi ko masisisi si Cliend kung bakit ganun siya dahil mahal na mahal niya si tita Fattyma.

Napansin kong nasa may puno na pala ako kung saan nakaparada ang kotse ni Cliend. Umupo ako sa tabi ng puno. Habang tuloy tuloy parin ang agos ng mga luha ko.

"Babe!" maya maya pang yakap ni Cliend sa likod ko

"I'm really really sorry I didn't mean to hurt you, in that way" iniharap niya ako sa kaniya at niyakap.

"Ayus lang yun Cliend naiintindihan ko naman. Dapat nga ako yung mag sorry kasi hindi ko alam ung nararamdaman mo!" tinanggal niya yung pag kakayakap niya sakin at iniharap ako sa kaiya. Pinunasan niya ang mga luha sa mukha ko at ngumiti

"Babe naman Don't say that. Ako na, ako ang may kasalanan" Pag aako niya.

Sasagot na sana ako ng may tumawag

Sinagot ko ang Cellphone na tumawag sakin at niloud Speaker

"Hello bessy?" paunako tumingin naman akobkay Cliend na nag hihintay rin ng sagot ni Odette

"Bessy nasan ka?" kinabahan ako bigla kasi iba yung tono ng boses niya. Parang kakagaling lang sa iyak.

"Sa cementeryo bessy kasama ko si Cliend" sagot ko

"Bessy si-- si tita nasa hospital." halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa narinig ko.

Di ko namalayan na pinatay na ni Odette yung tawag.