Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

17. Bölüm

Anlayamıyordum. Neden böyle yapıyordu ki. Neden herşey iyi giderken, birden bozuluyordu. Neden Joanna'ya gitmesini söyleyemiyordu? Ya da söylemiyordu? Neden bir kadına sadık kalamıyordu?

Evet, bana bunun açıklamasını yapmıştı. Joanna'dan ayrılırsa, onun peşini bırakmayacağını söylemişti. Yinede bilmiyordum. Bana saçma geliyordu. O isterse herşeyi yapabilecek bir adamdı. Ona çaresizce aşık bir kadını da durdurabilirdi, değil mi ama? Ah!, ne yapacağımı, nasıl düşüneceğimi bilemiyordum.

"Bence Joanna'yı takmamalısın" Gözyaşlarımı sildim ve Rafaella'ya baktım.

"O Neymar'a bu kadar yakın davranırken takmamak zor oluyor" Hıçkırdım ve yumruğumu sıktım. Kulaklarımda hep o cümle yankılanıyordu "Sanırım bu akşam için başka işlerim var. Ama başka bir akşam için söz verebilirim"

"O, Neymar'ın sevgilisi Eliza. Yani şey ..." derken sustu. Bense yastığımı aldım ve yüzümü ona gömdüm. Evet! Joanna onun sevgilisiydi, bense kendini tatmin ettiği kızdım.

"Şey ... bu doğru ama. Ah, herneyse. Konuştukça batıyorum. Yalnız kalmak ister misin?" Yüzümü yastıktan kaldırmadan başımı salladım. Az sonra odamın kapısının kapandığını duydum. Nefesimi verdim ve daha fazla ağlamaya başladım. Neymar ve Joanna'nın aşağıda ne yaptıklarını düşünmekten alamıyordum kendimi. Neymar ne düşünüyordu acaba? Her ne ise, umurumda olmayacağı kesindi.

*Rafaella'nın Ağzından*

Empati kurmak zordu. Abimin Elizabeth'e yaptığı şeyi anlamıyordum. Hem onu seviyordu, bunu anlayamamak için salak olmak gerekirdi. Hemde hala Joanna s*rtüğü ile takılıyordu. Sanırım Eliza haklıydı. Abim bir kadına asla sadık kalamıyordu, her ne kadar sevse bile. Tanrım, Sam böyle bir şey yapsaydı diye düşünmek bile istemiyorum.

Alt kata, yanlarına indim. Joanna hemen Elizabeth'in yerine tünemişti. Dişlerimi sıktım ve yerime geçtim. Abim bana merakla bakıyordu. Kaşlarımı çattım ve tabağımdan bir patates alıp ağzıma attım. Joanna ise bana kaşları havada olarak bakıyordu.

"Ne?" dedim omuzlarımı kaldırarak. Joanna boğazını temizledi.

"Üvey kardeşiniz nereye gitti? İyidir umarım?" Sesinde bir ima vardı. Gözlerimi kıstım ve dirseklerimi masaya koydum.

"İyi, çok iyi. Neden sordun ki?" Bakışlarını benden kaçırdı. Neymar hala dudaklarını ısırıyordu.

"H..Hiç öylesine" Ah tabii.

Birkaç Saat Sonra
*Elizabeth'in Ağzından*

"Tanrı aşkına ... Lütfen benden uzak durma Eliza. Ben .. Ben buna dayanamıyorum. Sana yakın olmak beni öylesine değiştiriyor ki, öylesine iyi bir adam yapıyor ki, eski halime dönmek istemiyorum. O kötü adam olmak istemiyorum. Bana iyi geliyorsun. Herşeyinle. Bakışınla, gülümseyişinle ve daha sayamayacağım birsürü şeyinle. Kısacası; Sana ihtiyacım var"

Gözlerimi açmamaya çalıştım. Neymar odama girmişti ve yatağımda uyuduğumu sanmıştı. Yanıma uzanmış bir yandan saçlarımla oynuyor, bir yandan da konuşuyordu. Şuan söylediklerinin hiçbirini ben ayıkken yüzüme söylemeyeceğine emindim. Sesi yalvarır gibiydi. Yüzünü görmek için can atıyordum.

"Biliyorum, seni hep üzüyorum. Defalarca, üst üste kırıyorum. Ama bu seni sevdiğim gerçeğini değiştiremez. Seni seviyorum ... Bana inan, Joanna ile hiçbir bağım yok. Olamaz. Sadece ilgi çekmeyelim diye onunla birlikteyim. Yoksa neden sen varken o s*rtükle dolanayım ki? Ondan çok daha güzel ve çekicisin. Ben, beni kolayca etkileyebilen kadınlardan hoşlanırım ve Joanna, çok fit bir vücudu olmasına rağmen bunu başaramıyor. Ama sen .. sadece gülüyorsun. Küçük masum bir gülümsemen yetiyor benim içimde birşeylerin değişmesine. Bazen kendime sorduğum bile oluyor; "Sen Dünya'daki en çekici kadınlardan birkaç tanesini görmüş adamsın, hiçbirinde birşey hissetmedin. Bu çelimsiz kızdan mı etkileniyorsun? Ne kadar zayıfmışsın" diye. Gerçekten de öyleymişim Elizabeth. Senin karşında her zaman zayıfım ben. Sevmeyi yeni yeni öğreniyorum, ilk defa böyle birşeyi hissediyorum. Bunu bana sen yaptın ve yaptığın şey hakkında hiçbir fikrin yok"