Nje mafioz i dashuruar

Kapitulli 1

Jeta e saj kishte qene nje ferr ne plot kuptimin e fjales! Kishte jetuar e lumtur deri ne moshen 15 vjecare kur kishte humbur arsyen e jetes!
Deri ate nate te 2/05/2017 kur familja e saj kishte humbur jeten ne aksident te mallkuar! Qe ate nate nuk kishte buzeqeshur kurre! Nuk kishte festuar asnje feste! Nuk kishte marre asnje urim per ditelindje! Nuk kishte jetuar asnje dite! Jeta e Enises kishte marre fund pa filluar ende nese mund ta themi ne nje menyre te tille ! E fati i zi nuk kishte te ndalur per te! Ditet e fundit ndihej ne ankth! I dukej se dikush po e ndiqte! Edhe naten ngase jetonte vetem i dukej sikur ndjente hapa ne shtepi! Kishte frike! Dhe nuk gabohej! Teksa po ecte rruges per ne shkolle ndjeu dike ta ndiqte dhe shpejtoi hapat por shpejt iu erresua gjithcka! Sapo kishte nuhatur aromen e atij ilaci kishte humbur cdo lloj ndjenje!
U zgjua pas sdi sa oresh dhe e pa veten te mbyllur ne nje vend te erret!
Pa perreth me ndihmen e nje drite te vockel qe hynte ne dhome dhe dalloi qe nuk e njihte fare ate ambient! Nese deri me tani e shtynte veten te jetonte edhe nje dita tashme uroi te vdiste!
Uroi te vdiste e te merrte fund kjo torture qe sapo kishte nisur! Uroi te vdiste e te takonte engjejt e saj! Uroi thjesht te vdiste! Lotet i mbuluan fytyren dhe papritur dera u hap e brenda hyri dikush! Nga silueta dallonte se ishte nje mashkull!
- Qenke zgjuar! Cohu! - e urdheroi me zerin e tij te eger e ajo vetem beri cfare i tha ai.
- k..ku jam? K.u..kush je..ni..ju? - pyeti e frikesuar.
- Do e mesosh tani ! - i tha dhe beri nje buzeqeshje djallezore teksa e mori per krahu dhe po e terhiqte neper nje korridor te gjate e te ndricuar.
Hodhi syte perreth dhe filloi ta urrente ate vend! Kudo hidhte syte shikonte femra te ndyra e skena qe si kishte pare kurre ne jeten e saj! E kuptoi ku ishte e per cfare ishte dhe intensiteti i loteve iu dyfishua!
Jeta i kishte marre cdo enderr!
I kishte vjedhur cdo buzeqeshje!
I kishte rrembyer cdo shprese!
E tani me ose pa hir synonte ti merrte dhe ate fije nder e krenari qe e mbante gjalle! Dhe me e rendesishmja eshte se ajo s'mund te bente asgje per ta ndaluar! E dinte se nuk kishte askend qe te shqetesohej per te! E dinte se askujt nuk do i bente pershtypje mungesa e saj! E kishte fare te qarte se nuk kishte askend qe te vinte ta shpetonte nga ai ferr ku kish perfunduar!
Personi qe po e terhiqte hapi nje dere dhe e shtyu brenda! Nje dhome e bukur qe perdorej per qellime te flliqta mendoi ajo! Behu gati pas 20 minutash do kesh klientin e pare!
- Pseee??? Pse dreqin po e beni kete? C'faj kam bere per ta merituar kete? - bertiti dhe si shperblim mori nje shpulle nga personi i panjohur!
- Mos bej pyetje ! Mos kerko llogari! Thjesht mendo si do i kenaqesh klientet tone! - tha dhe iku i nevrikosur nga ajo dhome duke e lene ate te vetme me dhimbjen e saj deri sa iu bashkua dikush tjeter. Nje burre rreth te 50- tave qe ne gisht mbante nje unaze.
-Ndyresire! - mendoi ajo! E ai i tille ishte! Nuk mendonte per familje as per asgje! Filloi ti afrohej me nje buzeqeshje prej te djalezuari e ajo vetem sa i largohej! Por skishte nga tia mbante! E kapi dhe filloi ta prekte me duart e tij te ndyra ndersa Enisa filloi te bertiste!
- Ndihmmeee ! Ju lutem me shpetonii! Hiqi duart ndyresire mos me prekkk! - bertiste e qante njekohesisht deri sa u hap dera dhe brenda u fut nje tjeter mashkull !
.