Nje mafioz i dashuruar

Kapitulli 17

Ajo u zgjua pas 2 ditesh per tu perballur me fytyren e fjetur te Matteos qe po qendronte ne karrigen afer shtratit. Kishte shtrenguar fort doren e saj si te kishte frike se ajo do largohej diku larg. Qeshi me ate arsyetim qe beri me trurin e saj dhe terhoqi pakez doren duke e zgjuar Matteon te trembur.
"Jo mos ik" - u pergjigj ai menjehere sikur ta kishte degjuar arsyetimin ne koken e saj. Por ne fakt ajo nuk e dinte se ajo qe kish menduar ishte fiks e verteta.
- Uh qenke zgjuar me ne fund! Si ndihesh ? - foli Matteo.
- E lodhur. Kam etje! - rrefeu me zerin e thare e ai u ngrit menjehere ti jepte uje.
- Si eshte Francesko ? - pyeti ajo pas-pak duke e kene Matteon te habitur se si ka mundesi qe nje lidhje e tille te kaloje cdo lloj kufiri.
- Ai...,mire! Mezi priti qe tu te zgjohesh! - i tregoi gjysmen e te vertetes duke e bere te buzeqeshte pakez. Ah, sa i kishte munguar ajo buzeqeshje !
- Ou pse keshtu?
- Me mire lere te ta thote vete kur te jete momenti!
- Tani me bere me shume kureshtare.
- Kane ndodhur shume gjera Enisa por se pari behu mire dhe do flasim per gjithcka!
Pas disa ditesh Enisa ishte permiresuar dukshem dhe te gjithe e kishin marre vesh se ajo ishte motra e Franceskos pervec saj. Naten e pare kur u kthye ne shtepi kishin vendosur t'i tregonin.
U ulen ne sallon dhe te gjithe shikonin njeri - tjetrin ne sy duke mos ditur nga t'ia fillonin.
- He pra do flase njeri apo si e keni hallin? Keni dite qe me shikoni cuditshem ? Ma hoqet trurin krejt!
-Epo Nis une ta kam treguar historine e Franceskos apo jo? - filloi Rafaela.
- Po edhe? Clidhje kishte kjo tani?
- Epo Francesko e ka gjetur familjen e tij.
- Ua me te vertete! Urime Francii! - e uroi perzemersisht por serish nuk e kuptoi cfare po mundoheshin ti shpjegonin asaj.
-Epooo... - nisi te fliste serish Rafaela por s'mundi.
- Enis lexoje pak kete. - i zgjati Francesko letren qe kishte lexuar ai pak kohe me pare duke e tronditur edhe Enisen ne te njejten menyre.
- Cfare , cfare do te thote kjo? - fliste duke buzeqeshur si e cmendur dhe po i shikonte te gjithe me shpresen qe dikush ti thonte se po benin shaka me te.
-Po talleni besoj apo jo?
Pergjigjuni pra e marrte djalli? - filloi te bertiste kur e pa se askush nuk po pergjigjej.
- Enis... - foli Francesko por ajo e nderpreu.
- Mos ,,, mos guxo - tha eger dhe u largua me shpejtesi drejt dhomes se saj. Nuk ishte e lehte te te thonin ja ku e ke vellain per dike qe deri para pak muajsh nuk e dije se ekzistonte.
Per te gjithe kjo situate ishte e tepert. Nuk duronte dot me shpirti i saj. Babai i saj nuk mund te kishte qene nje njeri i tille.
U shtri ne krevat dhe po qante.
Nderkohe qe edhe Francesko ishte mbyllur ne dhomen e tij bashke me Rafaelen qe kundershtonte ta linte vetem. Ishte ulur ne shtrat dhe nje pike loti i rreshkiti mbi faqe kur kujtoi fjalet qe Matteo i kish thene ne spital. Kishte patur te drejte.
Atij gjithmone i kishte munguar nje familje ndaj ishte gezuar kur kishte marre vesh lidhjen me Enisen por ishte lenduar nga reagimi i saj.
-Ajo s'do me doje kurre si vellain e saj! S'do e pranoje kurre!
-Jo! Enisa seshte e tille Francesko. Ti e di mire kete! - i dha zemer Rafaela.
- Ashtu shpresoj tha.
.
Ajo po rrinte ne dritare duke lotuar pa ze. E teksa mendonte per familjen e saj dicka i erdhi neper mend.
Flashback:
Enisa: O ma kur te rritem une dua te gjej dike te me doje njelloj sic duheni ti dhe babi.
- Hahahah ! Jam e sigurt se ti do gjesh dike me te mire se ne princesha ime.
- Por pse ? A nuk jeni ju cifti ideal?!
- Nese nuk do ishe ti ne mes ndoshta nuk do ishim ! - tha ajo me ze te ulet dicka qe ne ate kohe Enisa nuk e kuptoi por sot po e kuptonte fare mire!
End of flashback
Sot e kuptoi se ajo korniza e familjes perfekte kish qene vetem imagjinata e saj! E si per dreq sonte edhe qielli po qante me te. Binte nje shi i rrembyer edhe pse ishte fund korriku. Gjithmone kish patur frike nga bubullimat e sonte shpirti i saj kerkonte dike per ta mbrojtur.
Doli nga dhoma e saj dhe instiktivisht u gjend para dhomes se tij. Trokiti nje here dhe dera u hap menjehere. Nje lot rrodhi serish ne syte e tij kur e pa te motren. Nje lot qe u pasua nga nje perqafim kockethyres qe vetem motrat dine te japin!
Lot qe u pasua nga shume te tjere por tashme lot gezimi! 2 copeza te ndara pa u bashkuar kurre u bene sot 1 ! Sepse nuk ka gje ne bote qe i ben balle nje lidhjeje te tille!
.
.