Nje mafioz i dashuruar

Kapitulli 8

Hyri brenda ne dhome dhe e gjeti te shtrire me fytyre te zhytur ne jastek.
-C'dreqin ke qe ben interesanten? As nuk ha as nuk lejon njeri brenda? Mos u cmende? Apo do te me ngresh nervat?! - foli i nevrikosur e ajo u tremb kur degjoi zerin e tij por nuk levizi nga pozicioni qe po qendronte.
- Te lutem me ler vetem! - u pergjigj shkurt.
- Te ka ikur gje mendja! Une ketu e nuk e merr mundimin as te cohet pa shiko! Vajze po ma sos durimin seriozisht tani! Cohu dhe mos me trego mua cfare duhet te bej! - fliste me zerin e tij autoritar.
- E cfare do te besh? Jam shume kurioze ta di ? Mos do me kthesh aty ku me more ?! Me kthe e marrte djalli! Do me vrasesh?! Po te lutem ta besh e te shpetoj njehere e mire nga ky ferr?! Apo mos do abuzosh?! Epo beje sepse shpirti im ka vdekur me kohe , vrite dhe trupin e ta vulos mire kete vuajtje. Bej cfare te te doje qejfi! Une skam fuqi te te ndaloj e skam askend te shqetesohet e te me shpetoje!  Nese iu them me lini vetem do te thote qe e kam nje arsye ! Ndaj nuk me intereson as cfare je as cfare do besh! IK ME LER VETEM! PIKE MBAROI. - foli duke u kthyer me fytyre nga ai. Pak deshi e shfryu mire te Matteo. Thone se nese qan e shfryhesh te dikush dhimbja lehtesohet por ishte genjeshter.
Ai kishte ngelur si i ngrire sapo kishte pare syte e saj te kuq e me pas kur kishte degjuar fjalet qe Enisa kish thene!
- Pra je aq e guximshme sa ske frike nga asgje huh keshtu?
- Pikerisht keshtu ... Jam 18 vjece pra tani... Jam e rritur gjoja. Sjam me femije! Megjithese i bie te jem rritur 3 vite me pare kur te gjithe me lane vetem.
-Cf... - Nisi te fliste por ndaloi. Shikoi brenda syve te saj dhe arriti ta qartesonte cdo ndjenje qe ajo ndjente ne ato momente. Sepse ndonjehere mjafton vetem nje shikim per ta kuptuar dhimbjen e atij tjetrit. E ai e kuptoi fare mire ate dhimbje qe ndjente ajo ne ato momente! Mall i perzier me urrejtje dhe dashuri per dike qe ka ikur shume larg. E njejta doze dhimbjeje qe ndjente ai ne nje dite tjeter.
- Mee...,me vjen keq ! - u pergjigj sinqerisht Matteo.
-Jo moss te te vije fare keq ty... Kur atyre nuk u erdhi keq ta linin vajzen e tyre vetem diten e saj te lindjes pse duhet te te vije keq ty qe sme ke asgje, vecse nje te burgosure?!- fliste teksa deneste.
-Eja me mua ! - i tha Matteo dhe ne fytyre mbante nje shprehje serioze.
- Nuk vij askund me ty! - u pergjigj.
- Nese une te them eja do vish dhe pike! - shpalli dhe filloi ta terhiqte per dore. Dolen nga dhoma e saj dhe te gjithe po i shikonin cuditshem. Hipen ne makinen e tij dhe gjate gjithe rruges nuk flisnin fare, nderkohe qe ajo vetem qante.

Pasi e kuptoi ku e kishte sjelle u irritua dhe filloi te bertase.
-Pse dreqin me solle ketu ?! Jo jo jo te lutem kthehu te lutem te pergjerohem! Nuk dua joooo! Te lutem kthehu! - qante dhe lutej ne te njejten kohe.
- Enisa me shiko pak! Nuk ke ardhur kurre me pare keshtu? - e ajo mohoi me koke.
- Nuk mund te arratisesh pergjithmone. Duhet ta pranosh njehere e mire qe ata sjane me! Shko!
- Jo jo jo s'mundem! - vazhdonte te kundershtonte.
- Eja ! Do te shkojme bashke ! - tha dhe e nxori nga makina per tu drejtuar ne ate vend te mbushur me pllaka te ftohta. U afruan afer dy varrreve qe mbanin emrat dhe fotografite e prinderve te saj dhe me te pare kete asaj iu prene gjunjet.
-Pse duhej te iknittt?! Pseeee?! A nuk menduat fare per mua! Shikojeni ne cgjendje jam per fajin tuaj! Pa asnje! E vetmeeee! E gjitha per fajin tuaj! A doni,ta dini si e kisha menduar kete ditelindje? Ju do hynit me nje torte te madhe ne oren 12! Do me thonit " U rrite bija ime"! Do ju perqafoja fort e pastaj do merrja ato mesazhet nga shoqeria qe vec shoqeri nuk kishte qene. Per kete 18- vjetor do dilja te festoja gjithe diten pa me ndalur askush! Do isha e lumtur e marrte dreqi nqs ju nuk do kishit ikur. Me ka marre malli per ju! Me merr malli per lojerat e tua babi! Me ka marre malli qe ta ndjej aromen nene! Pse s'me moret dhe mua me vete? Pse me late ketu?! - perfundoi duke mbeshtetur koken ne ate pllake te ftohte teksa lotet i dilnin pa ndalur!
- Ne rregull mjafton! - foli Matteo ne dukje i pandikuar nga ajo situate por qe brenda e njihte ate dhimbje me mire se cdo kush!
- Edhe 5 minuta te lutem! Me duket sikur i kam ende prane!
- Mjafton Enis eja tani! - tha me ze te bute dhe ajo u ngrit pa e zgjatur.
- Do vij serish ju premtoj... Normalisht nese na lejon SHEFII.. foli me ironi ne fund e me pas hipen serish ne makine.
.
.
.