Nje mafioz i dashuruar

Kapitulli 11

Teksa po largohej per ne dhomen e saj hodhi syte nga zyra e tij dhe pa nje skene te sikletshme. Ai qe po puthej me Ajlinen dhe dukej se skishin ndermend te ndaleshin me aq. As vete nuk e kuptoi pse ndjeu te thyhej nga ajo pamje. Se kuptoi pse lotet iu mblodhen ne sy duke kerkuar nje rruge per te dale ashtu sic nuk kishte kuptuar gjithe keto kohe pse i shpeshtoheshin rrahjet e zemres kur shikonte syte e tij. Iu duk sikur atyre fluturave ne stomak iu thyen krahet. Ndonese e dinte se dicka e tille ishte e pamundur serish i dhembi ajo pamje qe vete ajo e kishte shkaktuar duke iu arratisur ndjenjave te reja qe kishin filluar ti shfaqeshin gjate kesaj kohe. E ne fakt kjo kishte qene arsyeja qe kishte kerkuar me ngulm te largohej por ndonjehere eshte thjesht ceshtje fati. Nese eshte e shkruar do ndodhe se s'ben!
U fut shpejt ne dhomen e saj dhe i la lotet te lire.
Lote qe tashme ishin bere pjese e pandare e saj.
Por e thene me sakte a di sa i dhembi asaj ajo pamje?! Aq sa i kishte dhembur atij kerkesa e saj. E perpos se ishte lenduar sapo pa Enisen te largohej e shtyu Ajlinen dhe e urdheroi te ikte. Thjesht nuk mund te vazhdonte me tej. E kishte thirrur Ajlinen ne nerva e siper dhe qellimisht e kishte lene deren te hapur. Kur kishte pare reagimin e saj i ishte peshtirosur vetja dhe femra qe kishte patur prane. Kishte dalluar ftohtesine e Ajlines ne krahasim me ngrohtesine qe ofronte vetem hija e Enises. E sapo Ajlina u largua nje lot i pershkoi faqen. Thone se te keqijte nuk qajne, nuk dashurojne e nuk lendohen por ai po binte ndesh me kete rregull. Ai po e thyente kete rregull ose ndoshta po vertetonte se ai nuk ishte i keqi i kesaj historie.
.
Gjate gjithe dites nuk kishte levizur nga vendi duke u munduar te punonte por mendja i rrinte diku tjeter. Nderkohe nga pasditja i erdhi nje mesazh.
"Shef po vij!"  - ne moment iu erren syte. Harroi gjithcka. U kthye ne Matteon e perhershem. Ate Matteo qe kish sakrifikuar gjithe jeten per te arritur ne kete moment. Sapo u erresua hyri ne zyre Alessio. Alessio ishte personi qe plotesonte puzzlen e shoqerise se perjetshme. Por ai ishte treguar edhe me i guximshmi nga te gjithe. Per hir te vellazerise kishte hyre ne radhet e mafias kundershtare si i infiltruar per te arritur te armiku qe kishte kohe qe fshihej mire.
- Matteo,, vella si ke qene?
- Mir vlla. Mire se erdhe! - tha duke e perqafuar.
- Jemi ne fund te rruges Matteo. Me sa duket ia dolem. Por fatkeqesisht paskemi qene te verber gjithe kete kohe.
- Pse keshtu?
- Ai ka qene gjithmone afer nesh Matteo. Prinderit e tu i ka vrare pikerisht Paulo Beluchi.
- S'eshte e mundur! Jo jo ! Ska mundesi! - mundohej te genjente veten mbi ate qe kishte degjuar. Thjesht nuk mund ta konceptonte si shoku i ngushte arrinte te vriste dike qe gjate gjithe jetes i kish thene vella. Kaq abstrakte qenka shoqeria?!
- Me vjen keq vella!
- Por pseee? Pse dreqin e kishte bere?
- Shkak ishte bere dashuria qe te dy kishin patur per teto Moniken. Kur kjo e fundit kishte zgjedhur babain tend Paulo kishte ushqyer vetem urrejtje. Ndaj ndodhi ajo qe ndodhi.
- Por pse pikerisht atehere e jo me perpara?
- Arsyeja je ti vella. Paulo gjithmone ka qene i etur per pushtet e para. Ai e dinte se pas asaj vrasjeje ti do hyje ne mafia dhe duke te te njohur e ka planifikuar se do arrije majat. E atehere do te te hiqte qafe dhe ty duke u bere Zot i Italise dhe Shqiperise.
- Une kam 24 ore kohe per ta hequr qafe kete ndyresire. (Une kam 24 ore per ta hequr qafe kete palaço 😂😂)
- I bere mire llogarite vella. Neser organizohet balloja e pervitshme e veres dhe ai do jete aty. Kemi mundesine e arte per ta vrare. Vetem se ka nje problem. Ne ballo hyrja eshte e detyrueshme cift.
-Problem i zgjidhur kjo pjese!
- Ne rregull atehere. Mos u tensiono! Gjithcka do te shkoje mire! - i dha kurajo Alessio mikut te tij .

Alessio