The Campus Crush is My Secret Husband

Chapter 8

Feeling

After our landian moment, kala ko mananatili na kaming kalmado sa isa't isa. Ngunit akala ko lang iyon.

My eyes were glued to a table just beside a bookshelf. And I found it so very astonishing that I can't keep my eyes off from it. Hahakbang na sana ako papunta doon nang may brasong pumipigil sa akin.

"Saan ka pupunta?" I heard his voice as soft as feathers. Bigla yatang umiba ang ihip ng hangin sa kaniya.

I pointed out that corner where my eyes are glued at. He suddenly put down my hand.

"I don't like there..." I look at him with disbelief. "Hmm that one looks better. We have a great view of the outside." I look at what he's pointing at and it doesn't look appealing for me.

"No. I don't like there." and now he's the one looking at me with an expression of disbelief.

"I don't like your choice either."

"Aba, aba. Sumusungit ka bigla ah. Kala mo naman hindi naadik sa labi ko."

"Aba, aba din. Sa hindi ko gusto sa sulok e. Gusto ko iyong kita ako, kita iyong kagwapuhan ko." kumindat pa siya.

"Then don't. Hindi ako namimilit. Kumain ka dyan sa gusto mong pwesto at kakain ako sa gusto ko. Bye." saka ko inalis ang hawak niya sa akin at naglakad na palayo.

Bahala siya dyan. I won't force things to him. Kung gusto niya roon, doon siya. Basta dito ang gusto ko.

"Ang kulit mo pala." narinig ko siyang nagsalita sa likod ko. Sumunod pala.

"Then don't come here." pagmamatigas ko. Aba aba syempre hindi ako makakapayag na manalo siya sa away namin.

Umupo na ako just beside the bookshelf at agad na akong namili sa mga librong nakahilera doon. Old habits die hard. I was a bookworm before. I love reading romance story, science fiction, general fiction, or anything that grabs my attention. Natigil lamang dahil sa busy kong schedule ngayong graduating na ako.

"I can't leave you alone here. Baka mamaya may kasama ka na namang ibang lalaki." and for the second time, I look at him with disbelief. Why disbelief is so much today?

"Duh! Do I look like menizer to you?" where does menizer came from? (menizer=womanizer)

"Menizer? Damn your vocabulary..." and he laugh out loud that we catches some attention of other customers. Sinipa ko siya sa ilalim ng lamesa ng hindi pa talaga siya tumigil. Akala mo naman ang havey ng joke, hindi pa nga ako nagjojoke.

"Too loud, man. Such a gay." I spat.

Akala ko titigil na siya at mapipikon. Nagulat nalang ako ng nagflip siya ng invisible hair niya at nag wink sa akin. Sabay tuloy kaming natawa sa ginawa niya.

And that moment when we're laughing felt like we're already close enough. Parang tumigil pa nga ang oras habang pinapanuod ko siyang tumawa ng todo. It became his laugh the only sound I hear, together with the loud beating of my heart. That's when I stopped looking at him.

Here my heart goes again. Crossing the line without thinking what would be the result.

Agad akong nagtawag ng waiter para sa order namin. At para na rin matapos na ang pagtawa ni Dan. Hindi na kasi natigil, mamaya kabagin na siya bahala siya dyan. Tulak ko siya palabas ng kotse kapag umutot siya.

I order food for me and for him without properly thinking of it.

"Oh, wait. Erase my last order." I told the waiter before turning to Dan. "What's your order? Sorry napangunahan tuloy kita." but he look at me smiling widely.

"No. Its okay. I kinda like it when you order me food." napakurapkurap ako sa sinabi niya at agad akong umiwas ng tingin. Damn.

Umalis na ang waiter matapos siyang kausapin ni Dan. Si Dan na ang kumausap dahil sa pagtalikod ko sa kanila. Damn talaga.

Dumaan ang katahimikan sa amin pagkaalis ng waiter. Tumingin nalang ulit ako sa mga libro para maiba ang atensyon ko. Ayaw ko kasing tumingin muna kay Dan ngayon dahil sa pagtitig niya ngayon sa akin. Nakakatunaw este nakakailang. Ano ba naman yan.

Nang makahanap ako ng isang book. Actually, basta ko nalang itong kinuha dahil sa agaw pansin ang book cover nito. It's an English novel. Binasa ko muna ang nasa likuran nito at agad na akong nakapasok sa istorya. Nawala na ako sa realidad at napasok na ako sa imahinasyong pinapakita ng author ng libro.

Only to be awaken by his deep voice saying, "Why you feel so different with other girls?"

I look at him with my innocent eyes. Then I suddenly blink gracefully for few times and form a loop sided smile. Inilagay ko pa ang takas na buhok sa likod ng tenga ko at kunwaring tumingin sa gilid.

"Maybe because I'm a goddess?" malakas na umubo naman si Dan habang nakatingin sa akin na parang hindi makapaniwala.

"Ang feeling mo po!" with feelings niya pang sinabi ito. Sinipa ko naman siya sa ilalim ng lamesa. "Ouch! Ang lakas noon ah!"

"Bleh!"

"Nyenye!"

Sabi na e, wala talagang matinong sweet moment sa aming dalawa. Amp.