The Campus Crush is My Secret Husband

Chapter 10

Attention

Minabuti kong maaga akong magising sa araw na ito. Bukod sa may pasok ako, gusto ko munang iwasan si Dan pansamantala.

Nasa school na ako ng makatanggap ako ng mensahe galing sa kaniya.

Dan:

Where are you? We'll be late, dang!

I felt guilty as soon as I read his message, at the same time, hurt. But let's just stick with the first one and stop with the second.

I typed immediately my text for him while walking through the corridors.

I was at school already, I have something to pass this early.

True to what I told him, I was heading to the finance since I was ordered to send them some documents of our org.

Hindi ko alam bakit inaantay ko pa ang message niya sa reply ko. Nawala nalang ang atensyon ko ng may bumangga sa akin.

Napatili ako sa bigla. Sa lakas ng pagbunggo, nabuwal ako sa pagkakatayo. Mabuti nalang mabilis ang nakabunggo sa akin at nahawakan agad ako bago pa tuluyang tumama sa sahig ang pwetan ko.

"I'm sorry Miss. Are you okay?" tumingin ako sa kaniya. Agad nangunot ang noo ko ng makita ang paligid. Mabuti at wala gaanong tao.

"Are you blind? Can't you see the big space at nagawa mo pa talaga akong mabangga?" mabuti na lamang at ang mga documents na ipapasa ko ay nasa bag ko pa. Kung hindi, nagkandalecheleche na naman ang araw ko.

"Here, I'm sorry Miss okay? I'm just in a hurry. We'll talk later. Ciao!" he handed me a piece of paper and he started running away from me.

Napanganga nalang ako sa ginawa niya at walang magawa kundi pagmasdan siya palayo. Mukhang bangag ako ngayon dahil walang rumerehistro sa aking idea kung papaano at bakit niya ako nagawang bungguin. Actually, the corridors are really huge and spacious.

I don't think even if you're in a hurry, you'll bump someone in this not crowded area?

Kaysa mainis ay pinagtuunan ko nalang ng pansin ang papel na nasa sa aking kamay at nagpatuloy sa paglalakad. This time dinalian ko na.

Grayson Angeles
BSE-5
+63 914 314 3143

I didn't realize it at first but eventually I realize.

The bumped accident was intended. I still can remember how he holds me firmly on my waist and lift me up. No one can do that in just a matter of seconds, not unless if you're a ninja. Hinayaan ko nalang. I have no time for that.

Nag madali na ako sa paglakad. Naipass ko naman agad ang dapat kaya agad na rin akong umalis. But I sense some difference in their office. Usually kasi maingay sila at relax lang, pero pagkapasok ko walang ingay ko silang nadatnan. At lahat ay busy sa pagtitipa sa kani kanilang computer.

Napagpasyahan kong dumiretso muna sa mini garden habang inaantay ang oras ng klase ko. Mamaya pa namang 9:30 iyon at 8:00 palang ng umaga. Nilabas ko ang laptop ko at nagkalkal ng gagawin.

Sa gilid ko ay may mga nakatambay din tulad ko. But unlike me, lahat sila ay may grupo o kaya ay partner na nakaupo sa bawat mesa. Isang magpartner ang malapit sa akin.

"Tignan mo 'to babe, pumunta pala sila dito?" may pinakita ang babae sa lalaki gamit ang cellphone niya. Agad naging attentive ang lalaki dito kahit may tinitipa ito sa sarili nitong laptop.

Hindi ko maiwasan ang pagpuna sa kanilang dalawa. Normal lang naman ang galawan nila but something deep inside of me feels strange.

Inggit.