The Campus Crush is My Secret Husband

Chapter 17

The plane just landed and I felt relieved when finally I can move my shoulders and legs.

"Wake up, Dan." tinapik tapik ko pa ang pisngi niya para magising na talaga siya. Inimulat muna niya ang kaliwa ng mata niya bago ang kanan.

Nang siguro ay marealize niyang nakababa na ang eroplano saka siya napasimangot. Ngumuso pa talaga siya na akala mo naman ay batang gusto pa ng candy.

"Ang bilis naman. Kung kailan kumportable na ako sa hinihigaan ko, e. Lambot." sumiksik pa siya sa leeg ko at hinigptan ang yakap sa akin.

Gusto ko rin pa sanang magtagal sa ganitong posisyon, dahil aminin ko man o hindi, natutuwa ako sa pinapakita ng affection ni Dan sa akin ngayon. Hindi ako sigurado kung anonibig sabihin nito, pero umaasa ako na sana naman ay ito na nga. Na sa wakas, magka totoo na ang matagal kong hinihiling.

Pero ngalay na ako, "Dan naman, ang bigat mo umalis ka na nga. Saka hindi ka ba nahihiya? Kanina pa nakatingin sa ating iyong isang attendant." tinulak tulak ko siya gamit ang isang kama kong hindi niya naiipit.

"Edi huwag!" nabigla ako sa biglaan niyang bulyaw sa akin. Padabog siyang tumayo habang napasimangot na kinukuha ang ilang carry on namin na nakalagay sa top compartment.

Tumayo na lang ako habang sinusupil ang isang ngiti. Ang cute niyang tignan habang nakatingin sa akin na may binubulong bulong pang nalalaman, hindi ko naman maintindihan dahil sa mahina lang ito.

Kinurot ko ang pisngi niyang nakabilog naman na ngayon.

"Tamporurot na naman si Dan, oh!"

Tinignan niya lang ako ng masama at nauna ng maglakad. Natawa na lamang ako. At nang ma pansin niya na hindi ko pa siya sinusundan, bigla siyang bumalik at hinigit ako sa kamay. Ngunit masama pa rin ang tingin niya sa akin.

"Parang 5 minutes lang ayaw pang pag bigyan." rinig kong bulong niya. Para ulit siyang batang hindi pinagbigyan sa gusto dahil sa pagkunot ng kaniya ng noo habang masama ang tingin sa kung saan at may binubulong bulong na naman.

Naku naman, Dan. Kapag nahulog naman ako, pakisalo please. Masakit mahulog sa semento, e.

Naging maluwag na ang dinaraanan namin dahil kami na ata ang na huling lumabas ng eroplano. Ikinagulat ko muli ng pinagsalikop ni Dan ang kamay naming magka hawak na. Naramdaman ko ang pag akyat ng init sa pisngi ko.

Hindi naman ako mawawala pero bakit kung maka hawak siya para akong maaagaw ng iba sa kaniya?

Bigla siyang lumingon sa akin kaya napayuko ako. Lagot baka mapansin niya pisngi ko?

"Namumula ka? Naiinitan ka ba? Gusto mo ng tubig? Papahinga ba muna tayo? May upuan palabas natin gusto mo bang buhatin nalang kita doon?" dahil sa mga pinagsasabi ni Dan mas lalo atang uminit ang pisngi ko. Bakit ganyan naman tanungan mo Dan? Dahan Dahan, please?

"Oh shit! are you sick? Why are you turning so red?" alangan naman sabihin ko sa kaniyang nagba blush ako? Baka sabihin niya pang ginagamit ko ang pagiging concerned niya sa kalandian ko.

"N-nauuhaw ako." lame.

Nangunot ang noo niya at mabilis akong hinila palabas. Umiigting na rin ang panga niyang nakatingin sa akin hanggang sa mapaupo niya ako.

"Stay here and don't move, understand?" his voice were deep and firm that's why I couldn't say no and just nod.

He patted my head before saying the words that will make me blush even more, "Wait for me, I'll come back for you." then he storm out and quickly got away.

Buti nalang dahil kung hindi baka mag panic ulit siya sa pamumula ng pisngi ko. Baka masabi ko ng tuluyan ang totoo.

Pina hinga ko na muna ang sarili ko saka kumalma.

"Self, hindi ka naman na bata para kiligin ka sa simpleng bagay. Bakit may nalalaman laman ka pang blush blush diyan?" pangungusap ko sa sarili ko habang nakapikit.

Not knowing na may chismosa palang nakikinig sa likuran ko.

"You know you can talk to doctor instead of yourself, right?" his voice were manly but at the same time nakakainis din.

"Chismoso. Paki ko sayong Amerikano'ng potek ka? lubayan mo ako at baka masapak kita." tila nawala bigla ang kilig ko at hindi na namumula ang pisngi ko, pero nag iinit naman ngayon ang ulo ko sa inis.

"Chill, lady. I'm just suggesting. And I'm not an American, for you information honey." that's when I only look at him, the one who eavesdropping to the moment I have with myself.

The way he said that endearment, I heard familiarity with it.

Nangunot ang noo ko ng mag tama ang paningin ko sa kaniyang mga matang nakatingin din sa akin. He have this tantalizing brown almond eyes that could make you stare at it longer than you should.

I was only taken aback when I heard Dan's voice calling the hell out of me.

"Why are you staring at him? Do you have a staring contest? Mind if I join? Looks like it's a fun game." he said those words with sharp eyes pointing only at the man who talks to me.

"No. I don't know him. He just asks me something nonsense." kinuha ko na ang braso ni Dan at hinila ito palayo. Mukha atang mapapaaway pa siya. Maiksi lang ang pasensya niya at kung hindi ko pa siya ilalayo doon ay baka iba pa ang mangyari.

Nakatingin pa rin si Dan sa lugar kung saan niya ao iniwan kaya na patingin na rin ako doon. Only to find out that the man was also staring at us, directed to me.

Who is he?