🌈 បងប្រុសជាទីស្រលាញ់ 🌈

Part : 15

អ្វីៗកន្កងទៅយ៉ាងលឿនត្រឹមមួយប្រប្រិចភ្នែកសោះ រយះពេល3ថ្ងៃទៅហើយដែលរាងតូចមិនបានទៅណា
ទាល់តែសោះសូម្បីតែទៅរៀន គេតែងតែចចែសនឹងរាងក្រាស់ដោយសុំគេទៅតែគេខាងនោះតែងតែប៉ាក់ដិសេធជានិច្ច ថាចាំរបួសជាឲ្យដាច់ស្រាច់សិន វាបាត់ឈឺហើយគ្រាន់តែវានៅស្នាមតិចៗ មែនហើយរយះពេល3ថ្ងៃនេះជុងហ្គុក ក៏មិនបានទៅសាលាដូចគ្នា គេយកពេលវាលានេះមើលថែរាងតូចបានយ៉ាងល្អ សូម្បីតែទៅបន្ទប់ទឹកប្រវែងមួយចង្អាមក៏ត្រូវប្រាប់គេឲ្យជូនទៅដែលដាច់ខាត់មិនឲ្យធ្វើអ្វីដោយខ្លួនឯងទេ និយាយទៅគេរបួសសាស្បែកតែ
ប៉ុននឹងសោះធ្វើដូចគេនឹងរបួសធ្ងន់ដល់ថ្នាក់បាក់ដៃបាក់
ជើងដើរលែងរួចទៅហើយ...

៚ព្រឹកថ្ងៃថ្មី...

ថេហ្យុងខំងើបពីដេកទាំងប្រលឹម ដើម្បីងូតទឹករៀបចំខ្លួនស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានសាលាបានយ៉ាងស្អាត ម្តងនេះគេត្រូវតែរំអុកទៅឲ្យទាល់តែបាន ចុងក្រោយវាក៏បានផងមែន
ដោយជុងហ្គុកក៏ទៅដែល 3ថ្ងៃមកនេះនៅតែផ្ទះដេកសុីៗធាត់ចង់ប៉ុនជ្រូកទៅហើយ ណាមួយក៏នឹងជីមីនណាស់
ដែលគេមិននៅមិនដឹងឯកការប៉ុនណាទេ...

៚សាលារៀន ( ក្នុងថ្នាក់ )

<< ដាច់ចិត្តមករៀនហើយហ្អេស៎ ?? យើងស្មានតែដេកហើមស្ពីងនៅផ្ទះអត់មានអ្នកដឹងទៅហើយ >> មើលចុះៗ
មិនទាន់នឹងឈានជើងចូលថ្នាក់បានមួយជំហៀនស្រួល
បួលផងសម្លេងរបស់លោកបងកំពូលមិត្តស្រែកឲ្យចាចតែម្តង សំខាន់នៅមកនិយាយឌឺដងឲ្យគេទៀតចង់តែហក់ទៅគក់ឲ្យធ្លាក់ថ្លើមទេហា៎...

<< អាមិត្តហេងស៊យ !! រឿងរត់ចោលយើងលោកមុន
មិនទាន់នឹងជំរាស់បញ្ជីផង ទៅមកមានមុខថាឲ្យឯងទៀត !! >> ថេហ្យុងនិយាយ ខណះគេកំពុងតែបោះជំហៀនដើរ
ទៅរកកន្លែងអង្គុយរបស់ខ្លួនដោយមានជីមីនរួមតុកជាមួយ

<< ហេហេ៎គ្នានិយាយលេងតា៎ 😅!! ហើយបាត់3ថ្ងៃនឹងទៅណា ? យើងស្មានតែឯងខូចចិត្តស្អិតទ្រូងទៅហក់ទឹក ឬចង់.កងាប់បាត់ហើយ >> ជីមីន

<< ហឹមទ្រាំមិនបាន1ប្រញ៉រឡូវហើយអញ៎ !! ទៅចង់.ក
ហក់ទឹកក្បាលឯងស្អីឪឯងវៃជិតងាប់ជិតរស់ទៅហើយ !!នេះឯងមិនដឹងទេឬ ?? >> ថេហ្យុងនិយាយទាំងហួសចិត្ត