Elise perspectief.
Boos sta ik op, geloof me, ik ben vaak chagrijnig, kwaad of irritant. Ik weet ook niet hoe dat kan, maar dat is nou eenmaal zou. "Elise doe niet zo moeilijk" schreeuwt m'n vader van beneden, "hou je kop" sis ik. Het lijkt vaak alsof ik de baas ben, en niet hij. Ik plof neer op bed en klap mijn laptop open, eigenlijk is het niet zo gek dat ik bijles moet. Ik maak nooit huiswerk en leer niet voor proefwerken, mijn hoogste cijfer dit jaar is een 5,4. Na een uurtje hoor ik de voordeur open gaan, dat zal Ian wel zijn. Op hoop van zegen dat die zolder kamer klaar is zodat hij daar kan gaan slapen. Een verschijnt een berichtje in mijn scherm, van magister. '9,3 voor wiskunde' lees ik, yes, mijn eerste voldoende dit jaar. Mijn gemiddelde is nog steeds onvoldoende maar dat boeit me geen snars, wat me wel boeit is dat ik voor elk vak bijles krijg van Ian. Hij kan toch niet in alle vakken goed zijn? En als hij dat wil is schrijf ik met alle plezier zijn huiswerk over.
"Elise kom naar beneden" schreeuwt mijn vader van boven, het kan ook nooit normaal in dit huis. "Misschien als je niet zo hard schreeuwt dat ik naar beneden kom" schreeuw ik nog harder terug, mijn vader moet onderhand wel weten dat ik het haat als mensen schreeuwen. "Wil jij haar halen?" Hoor ik van beneden, "hoeft niet ik kom zelf al, je bent wel lui" gil ik . De blik van mijn vader kan ik al raden, geïrriteerd. En ja hoor, hij zit met zo'n gezicht aan tafel, "als je zo kijkt wil Helen je niet meer" mompel ik. Ik ben zo'n kind dat alles zegt wat ze denkt, de meeste mensen vinden dat nogal irritant, maar ik ben gewoon eerlijk. "Kunnen jij en Ian even boodschappen doen?" Wild schud ik mijn hoofd, "jij hebt een auto dus doe 't maar lekker zelf" grinnik ik. Ik krijg een boze blik toe geworpen, die vent heeft echt geen humor. "Prima wat wil je?" "Kies zelf maar, Helen en ik gaan vannacht in een hotel slapen" oh fijn dat ik dat nu ook even te horen krijg, echt top.
"Oké Lets go" mompel ik tegen Ian, ik loop naar het halletje en trek mijn jas aan. "Zullen we lopen?" Stel ik voor, Ian knikt voorzichtig. Ian is heel knap, maar het is irritant dat hij niet zo heel veel zegt.
Aangekomen bij de winkel pak ik een mandje, dat moet tegenwoordig, iedereen moet perse een mandje mee. "Wat wil je eten?" Vraag ik aan Ian, "pizza?" Grinnikt hij. Fijn, hij heeft iets gezegd. Ik gooi twee pizza's in het mandje en loop door naar de chips afdeling, ik pak een paar zakken en gooi het in het mandje. "Chips is gewoon lekker" antwoord ik op Ian zijn vragende blik. Lachend knik hij, "ik ga vanavond naar een feest" mompel ik dan. Het is beter om open kaart met Ian te spelen, hij komt er toch wel achter.
