Elise perspectief.
Ik verberg mijn hoofd in mijn handen en begin hard te snikken, waarom moet mij dit over komen? Na een half uurtje stappen twee gewapende mannen de kamer binnen, "meekomen" sist er een. Zo langzaam mogelijk sta ik op, "schiet op" mompelt de lange en trekt me voorover. Een pijnlijke steek gaat door mijn maag, "hebben jullie dan echt geen gevoel?" Sis ik. Tranen stromen over mijn wangen, de mannen mompelen iets en kijken naar beneden. "We gaan je helpen" fluistert de kleine man, "maar werk mee met Brian voor nu" ik knik en strompel de trap af maar beneden. "Schatje" glimlacht Brian die languit op de bank ligt, "hoi" mompel ik afwezig. "Jij gaat even iets lekker voor me maken" grinnikt Brian, "ik wil graag een ei" grijnst hij er achteraan. "Ik ben je bediende niet" mompel ik zacht, "wat zei je daar?" Woede is te horen in Brian zijn stem. "Dat ik je bediende niet ben" mompel ik terug, woedend komt Brian dichterbij. "Je gaat nu een ei voor me maken of anders" sist hij dreigend, "anders? Vermoord je me dan?" Lach ik spottend. "Ja" sist Brian, "doe maar" Brian kijkt me lachend aan. Langzaam haalt hij iets uit zijn achterzak, gelijk richt hij het pistool op mij. "Je bakt nu een ei voor me" sist hij dreigend, "schiet me maar dood" grinnik ik. Brians ogen spuwen vuur, als Brian een schot wil lossen klinken er harde schot geluiden. De twee mannen hebben allebei een wapen op Brian gericht, "je laat haar nu gaan" sist de kleinste man. Brian begint hard te lachen, hij richt zijn pistool op de lange man. Een harde knal klinkt luid in mijn oren, de langste man valt met een klap op de grond. Brian trekt de achterdeur open en rent naar buiten, niet veel later klinken luide sirenes in mijn oren. Binnen een paar minuten staat de hele straat vol politie, de lange man wordt de ambulance ingerold en de kleine man gaat met hem mee.
Jannes perspectief.
Snel fietsen we de straat in van het huis, als we de hoek om zijn staan vijf politie wagens voor het huis. Er staat een meisje vlak bij een ambulance, "Elise" roep ik hard en begin harder te trappen. Ik gooi mijn fiets op de grond en een naar haar toe, "is alles oke?" Zachtjes omhels ik haar. Elise trekt een pijnlijk gezicht, snel laat ik haar los. "Het gaat" ze probeert een glimlach op te zetten, "je moet naar het ziekenhuis" "nee het is niet nodig" mompelt Elise. Ik loop naar een medewerker toe en vertel haar dat Elise mee moet, ze nemen Elise mee de ambulance in. "Een steek wond" mompelt de medewerker, "ze moet mee, het is levens bedreigend" roept de vrouw. Haastig loopt ze naar ons toe, "wie gaat er mee met haar?" "Ik ga wel" ik stap de ambulance in en kijk glimlachend naar Elise. Wat is zij sterk, ze doorstaat dit allemaal. "Het komt goed" sus ik, twijfelend knikt ze en sluit haar ogen.
