Ian perspectief.
Ik gooi mijn tas in de hoek en ren naar boven, als ik op m'n kamer zit hoor ik gesnik uit Elise haar kamer. Snel sta ik op en loop naar haar kamer, "Elise?" Vraag ik lief. "Laat me met rust" sist ze, toch duw ik de deur langzaam open. "Oprotten" sist Elise kwaad, ik heb geen idee wat er met haar gebeurd is, misschien een slechte dag? Toch loop ik haar kamer in, "Ian. Tyf. Op" sist ze. Het is of hier blijven en ruzie met Elise of gewoon weg gaan, "prima" mompel ik. Ik wil dat ze me vertrouwt, ik wil dat ze mij haar problemen vertelt, zodat ik haar kan helpen. Zuchtend stap ik haar kamer uit, ik loop mijn kamer weer in. Elise blijft gesloten, dat zal niet veranderen.
Elise perspectief.
Het voelt kut om Ian niet te vertellen wat er eigenlijk is, hij is in die paar dagen veel voor me gaan betekenen. Maar het is dit of Ian gaat er aan, dat zal ik mezelf dan nooit vergeven. Na een uurtje gaat mijn telefoon, anoniem. Zuchtend neem ik op, "hoi" mompel ik ongeïnteresseerd, "hallo Elise" zegt een zware stem. Ik heb werkelijk waar geen idee van wie deze stem is, iniedergeval niet van Lars of Brian. "Je bent om acht uur stipt op de locatie die ik zo doorstuur, kom alleen." Dan wordt er opgehangen, niet veel later krijg ik een appje. 'Om 20:00 ben je hier. *adres* zorg dat je niet teveel aan hebt😏' verschijnt er in mijn beeldscherm. Ik type de locatie in op Google maps, gelukkig is het maar vijf minuten fietsen. Het is nu zes uur dus heb ik nog even, ik ga aan mijn bureau zitten en face time Yara. "Heeeey" glimlach ik als Yara opgenomen heeft, als het gewoon kut gaat FaceTime ik Yara. Ik vertel natuurlijk niet wat er met me gebeurd, maar zonder dat ze dat weet vrolijkt ze me altijd op. "Is het goed als ik je later terug bel?" Yara trekt lachend Niels verder in beeld, "hebben jullie?" Gil ik lachend. Blozend knikt Yara, "aaaaaaa cuties" gil ik blij. Op dat moment komt Ian weer binnen, "wie hebben?" Vraagt hij grijnzend, ik kijk naar mijn telefoon en zie Yara knikken. "Yara en Niels" glimlach ik, hard begint Ian te klappen. "En nu weer weg" lach ik en duw Ian de kamer uit. "Doei lieffies" grinnik ik en hang op, Lara zal wel met Max zijn dus die stoor ik maar niet. "Eten" gilt Ian zijn moeder van beneden, gelijk mijn humeur weer verpest, om Ian zijn moeder samen te zien met mijn vader. Chagrijnig loop ik naar beneden, "je mag vrolijker kijken Elise" mompelt m'n vader als ik neer plof. "Weet je wat het is? Ik ben blij, tot ik je kop zie."
