Elise perspectief.
Gehaast stap ik op de fiets, mijn vader wilde perse met Ian en mij bespreken over de bijles waardoor ik nu waarschijnlijk te laat kom. Ik heb gewoon een grote trui aan gedaan, ze kunnen me wat. Na vijf minuten kom ik aan op de afgesproken locatie, een huis middenin een woonwijk. De planten voor het huis zijn niet gedaan, er brand geen licht in het huis. Ik zet mijn fiets tegen het hek aan en loop het smalle tuinpaadje op. Onzeker druk ik op de bel, niet veel later doet een brede bewapende man de deur open en trekt me naar binnen. Hij kijkt even rond naar buiten, waarschijnlijk om te kijken of iemand hem gezien heeft. Snel doet de man de deur dicht als een bejaard stelletje langs loopt, "hallo Elise" zegt de man. Hij heeft een zwarte kap op zijn gezicht, zodat ik hem niet kan herkennen gok ik. "Zeg gewoon wat ik moet doen" sis ik, "als jij een grote mond hebt moet ik je straffen" mompelt de man, het lijkt alsof hij niet zeker is van zijn zaak. Hij pakt een vlijm scherm mesje uit zijn zak en zet hem twijfelend op mijn pols, langzaam schraapt hij met het mesje over mijn pols. Een dun straaltje bloed stoomt over mijn pols naar mijn vingertoppen, "gedraag je" zegt de man dreigend. Ik heb geen idee hoe het komt maar ik herken zijn stem ergens, toen hij een snee maakt in m'n pols twijfelde hij, of zag ik dat verkeerd? "Kleine" roept Brian die de trap af loopt, ik geef hem een boze blik. "Doe nou niet zo schatje" grinnikt hij, ik kan hem nu vol slaan. Maar of dat verstandig is? Waarschijnlijk niet, dan steken ze straks een mes in mijn rug ofzo. "Kom maar mee" grijnst Brian gemeen, hij loopt de trap op, voorzichtig volg ik hem. "Niet bang zijn, je gaat hier vaker komen" grijnst hij, bang knik ik. Volgens mij geniet hij er gewoon van, dat ik bang ben. "Je gaat met hem naar bed" grijnst Brian als we boven aan komen, hij wijst naar een vriend van hem. Xander volgens mij, Xander geeft Brian een briefje van vijftig minuten. "Je werkt mee" sist Brian en loopt de kamer uit, ze doen hier alsof ik een of ander popje ben waar iedereen mee mag spelen. "Hey babe" zegt Xander, hij probeert het zwoel te zeggen maar dat mislukt. "Je stinkt" sis ik boos, ik leid nog liever veel pijn dan dat ik dat met hem doe. "Als je mee werkt gebeurd er niks" fluistert hij in mijn nek, bij de gedachte huiver ik al. Xander geeft me een duw waardoor ik op bed val, grijnzend komt hij boven elke hangen. Hij drukt zijn lippen in mijn nek, zijn handen zitten overal. Tranen springen in mijn ogen, ik wil dit niet, niet met hem. "Niet huilen slet" sist Xander, hij trekt mijn shirt uit en gooit hem op de grond. "Je bent lekker" gromt hij, met alle kracht wat ik heb stribbel ik tegen. "Je weet wat er gebeurd als je niet mee werkt" grijnst hij, bang knik ik. Daarna besluit ik mee te werken, voor Ian.
