Esmerin bana çıkma teklifi edeceğini duydum. Tabii okulun popüler çocuğu olunca ne yaptığı,ne yapacağı hemen duyuluyor. Sınıftaki kızlar yanıma gelip oturdular 'enes sana çıkma teklifi edecekmiş kabul edecekmisin' 'sen onun çıktığı kızlardan mısın' 'seni ne sanıyo bu çocuk' falan konuşmaya başladılar. Aklım bir an Dank etti. Sahi ne sanıyor bu çocuk beni! Arkadaşını yollayıp beni boş bir sınıfa çağırdı. Gittiğimde sıranın üzerine yaslanmış beni bekliyordu. Biraz yanina yaklaşıp 'sen beni ne sanıyorsun ha! Kusura bakmada ben senin çıktığın kızlardan değililm' deyip yüzüne şamarı patlattım. Ahh bu fazla ileri gitti sanırım. Arkama bakmadan sınıftan çıktım. Şeyma kapıda beni bekliyordu dışarı çıkınca 'tamamdır' dedim. Yapacaklarımı önceden planlamıştım çünkü.-şamar hariç-
Tenefüs olmuş Şeyma ile geziniyorduk. Tam merdivenden iniyorduk esmer birden karşımıza çıktı beni görünce kafasını eğdi. Attıgım şamar fazla ileri gitti sanırım. Şeyma beni dirseği ile dürtünce kendime geldim. Bu çocuğa bir özür borcum var.
Akşam facede Şeyma ile konuşuyorduk. Esmerin açık olduğunu görünce özür dilemek istedim. Sonra 'facede yazması kolay demi yiyosa yüzüne söyle' dedi iç sesim. İlk defa doğru bir şey söylemişti. Yarın okulda ondan özür dilemeliydim. Evet bunu yapmalıydım. Faceden çıkıp yatağıma kendimi bıraktım. Demesi kolay da ben hiç özür dilemem ki bu çocuktan nasıl dilicem?
