Derste ayrılığı düşünürken bir şiir düştü içime ve kalemimden şu sözleri döktüm:
SEVDA ÇİÇEĞİ
Aynı şehrin yağmurlarında ıslanmadan,
Büyümez mi sevda çiçeği?
Ben güneşi göndersem burdan sana,
Sen yağmuru göndersem bana
Gökkuşağında buluştursak düşlerimizi
Seyretsek sen ordan ,ben burdan...
Gözlerimi kapadığımda gülümser gözlerin
Gözlerimi açarsam kayboluverirsin
Nar çiçeğine özenir bakışların..
Yüreğin paramparça olmuş bir yakamoz!
Kim parçaladı bu kadar kalbini?
Parçaları bir araya getirmek öyle zor ki...
Bütün masumiyetini yitirmiş hayat
Zaman boşuna kandırıyor bizi...
Kaç gül soldu sımsıkı avuçlarında,
Dişlerinde öğütüldü kaç tomurcuk....
Hep sana mı gelir denizlerin dalgası?
Seni mi sürükler muammaya doğru?
Su alır,neden önce senin gemin?
Bir türlü açılmaz yelkenlerin...
Önce seni vurur tek gözlü korsan!
Halbuki gözlerinden başka bir şeyin yoktur
Ahh o da bilir, gözlerinden kimsede yoktur....
Küçük balıkçı kayığıma almalıyım seni
Yalnızca gözlerin kalsın bana.!
Yeniden yaka bilir miyiz sönen ateşi?
Mutluluktan kıvılcımlar sunarken sana
Ellerinde çakmak yapsam güneşi
Bir tutam mutluluk çalarız belki hayattan..
