Hastanede kaç gün geçmişti ama tek bir gelen yoktu. Enes ve şeymayı geçtim artık annem babam bile gelmiyordu. Kafam bi milyon soru ile doluyken içeri hızla gelen kişiyle irkildim. Gözlerim kocaman olmuş kapıya bakarken bedenimi sımsıkı saran kişi bakmamı engelliyordu. Bu koku bu kokuyu tanıyorum 'sen" deyip onu kollarımla iteledim. Bu enes evet benim enesim. Sonunda geldi bırakmdı beni o nasıl sarılıştı öyle. Seni seviyorum seni seviyorum seni seviyorum... Defalarca söyledi kulaklarım hâlâ onun sesiyle dolarken gözyaşlarım çoktan sel olmuştu. Kapıyı kilitlemişti içeri girerken. Sanki kilit açma sesi vardı odamda birden gözlerimi açtmıştım. Gözyaşlarım yanağımdan süzülürken odada onu aradım. Ama o yoktu. Sanki bir yerden çıkacakmış gibi ayağa kalktım yatağımın altına bile baktım. Yoktu,yoktu,yoktu.. Canım yanmıştı,nefesim daralmıştı. Yatağımın başını tutmuş midemi tutuyorum. Canım çok açıyordu. Odaya birinin gelmesi için dualar yağdırıyordum. Bir ara "yardım edin" diye bağırmak istedim midemdeki ağrı daha da şiddetlendi. Biri inlememi duymuş olmaliki kapıyı açmıştı. Beni tutup yatağıma oturttu. Oturunca geçmişti sanki. Teşekkür etmek için yüzüne baktım bu bu çok tanıdık bir surat ama kimdi? Dilimin ucunda çıkacak hadii. Rica ederim deyip çıktmıştı zaten sesi ağlamaklaydı.
Hastanede 2 ay olmuştu artık çok sıkılmış gerçek hayatı özlemiştim. Hastanedeyken milyon tane şiir,milyon tane söz yazmıştım.:-) bir an önce okula gitmek hayatıma başlamak istiyordum. Değişmiştim. Ruhsal olarak değil belki ama fiziksel olarak çok zayıflamıştım. Gözlerim altı morarmış dik duran omuzlarım bir anda çökmüştü. Dökülen kaşlarım ve saçlarım az az gelmeye başlamıştı.
Doktorum odama gelmiş sevinçle "çıkıyorsunuz hanfendiciğim. Ama dışarıda uslu durmalısıniz,çok yorulmak yok." deyip kahkaha atmıştı. Doktoruma o kadar çok alışmiştimki 3 ay boyunca sadece onu görmüştüm. Bir anda boynuna sarılınca boğulucam deyip ikimizide güldürmüştü.
Sevinç içinde dolabımı toplarken içeri annem gelmişti."yardım edeyim" deyip dolabıma doğru yaklaşıyordu ki onu durdurum. "Neden hiç yanıma gelmediniz" dedim. "Doktor" dedi "doktorlar içeri kimseyi sokmadılar" eminim öyledir!. "Peki hiç arkadaşım geldi mi?" "bir kız geldi adı Şeyma imiş" adını anar anmaz içeri "sevdam" diyerek giren Şeyma beni o kadar mutlu etmişti ki anlatamam. Bana öyle bir sarıldıki bir an ölecem sandım.:-)
Sonunda çıkmıştım hastahaneden. Hayatıma devam edecektim. Herşeyim hazırdı. Hastaneden çıkınca yüzüme hafif hafif esen rüzgar yaşadığımın belirtisiydi. Şükürler yağdırıyordum rabbime. Kafamı yukarı doğru kaldırdığımda martılar uçuşuyordu. Çığlık atar gibi ötüyolardı. Onlarda sevinmişlerdi galiba kanseri yenmeme.
Annem ne kadar ısrar etsede ben okula gitmek için izin almıştım. Okulumu özlemiştim en çokta Enesimi. Servise bindiğimde herkes suratıma bakıyordu. Ali kollarını açmış o kadar sıkı sarılmıştıki onu çok özlemiş aynı karşılığı bende vermiştim. Genellikle arkada oturan ali yanıma oturmuştu. Çok geç gelen servisçimi bile çok özlemiştim. Okula girdiğimde tüm gözler üzerimdeydi. Tuhaftı. Herkes öküzün trene bakması gibi şaşkın bakıyordu. Ali kolumdaydı. Ben çok mutluydum. Tam 7 ay ayrı kalmıştım okulumdan. Her sabahki gibi yine sıra olmuştuk. Müdür yardımcımız beni yanına çağırdı tüm öğretmenler toplanıp bana çiçek almışlardı hem de en sevdiğim papatyayı. Duygulanmıştım. Hıçkırıklarimi tutamıyordum. Konuşma yapmak icin mikrofonu elime almıştım ki enesle göz göze gelmiştik. Simsiyah gözlerini taa burdan görebiliyordum. Öğretmenlerime teşekkür edip sırama geçmiştim elimde bir demet papatyayla. Enes sırada en arkadaydı evet belki o başka sınıftaydı ama ben onun yanına gittim. Gittiğimde esra vardı yanında. Esrayı ittim ve dedim ki 'o benim!!' enes 32diş gülüyordu. Ona sarılmamak için kendimi zor tuttum. Aşıktım ben sevgilime. Sıra merasimi bitince sınıflarımıza geçmiştik. Sınıfa girdiğimde bütün arkadaşlarımı ne kadarda çok özlediğimi fark ettim. Cansu ve yanındakiler bana doğru geliyordu. Etrafımı sarmışlardı onlarıda özledim belki ama konuşmak yeniden morelimi bozmak istemiyordum "çıkın" dedim. Belkız atıldı hemen "sevda ben çok özür dilerim" duymamazlıktan gelip gidecektim ki cansu boynuma atıldı. Gözyaşlarını tenimde hissediyordum. Sarılmasına karşılık verdiğim anda arkadan bir ses " gençler noluyo orda bakim" bu şeyma aman yarappim. Cansunun kollarından çıkıp şeymaya yöneldim. Ve ona sımsıkı sarıldım.
