My name is Low [h.s]

ROZDZIAŁ 15

Harry's POV

Nie rozumiałem, o co chodziło Low. Chciałem jej pomóc, a ona mnie odtrąciła. Chciałem podjąć jeszcze jedną próbę,  ale dziewczyna uciekła z pokoju. Biegłem za nią, aż powstrzymał mnie Leo.

  - Czuję miłość w powietrzu.-Zaśmiał się i uderzył mnie przyjacielsko w plecy.

  - To kup dezodorant, bo cholernie śmierdzi.-Odepchnąłem go od siebie i po kilkunastu sekundach dogoniłem Low. Włosy spięte miała w kitkę, która odbijała się podczas biegu. Była taka drobna, więc złapanie jej nie sprawiało mi najmniejszego trudu. Owinąłem ją w swoich ramionach i skupiłem swój wzrok na jej przestraszonych oczach.

  - Co masz zamiar zrobić? -Zapytała się, gdy nasze nosy zetknęły się ze sobą. 

  - Rozkochać we mnie.

Low's POV

To nie będzie takie trudne...

Jego dotyk przyprawiał mnie o szybszy puls, ale patrząc w jego szmaragdowe oczy wciąż widziałam mordercę, nawet wtedy, gdy był dla mnie taki czuły.

  - Dlaczego nie chcesz tego co ja?

  - Bo...-Znałam odpowiedź doskonale, ale nie chciałam go zranić. Zaraz! Co?! Pierwszy raz przez głowę przeleciała mi myśl o troszczenie się o czyjeś samopoczucie. Co on ze mną zrobił?

  - Bo?

  - Naprawdę nie pamiętasz? Mam dla ciebie zabijać!

Wtedy jego głos zanikł. Nie próbował się bronić. 

  - Po prostu, choć ze mną. 

  - Teraz?

  - Za pół godziny. Ubierz się i przygotuj.

  - Idziemy gdzieś?

  - Jak obiecałem. Dziś masz urodziny, a moja głupota ci ich nie zepsuje.

Ubrałam czarną spódniczkę i białą bokserkę. Od dawna nie malowałam się, więc na twarz nałożyłam jak najpiękniej mogłam wszystkie kosmetyki. Włosy zakręciłam, a na nos wciągnęłam okulary słoneczne. Krótko potem pojawił się Harry. Wyglądał zabójczo w koszulce AC■DC i czarnych rurkach.

  - Leo dziś nam nie przeszkodzi.

  - Zazwyczaj ty to robisz.-Wyślizgnęłam dłoń z jego palców, które natarczywie chciały mnie przytrzymać.

  - Odpuść, choć dziś.

Prychnęłam i siadłam do samochodu. Dłonie mi drżały, ale za żadną cenę nie chciałam pokazać tego Harry'emu.