A Day in the Night Sky

Kabanata 32

Protection

I pushed back the stray strands of my hair at the back of my ear. I heaved a deep sigh before I went out of the car.

Bumungad sa akin ang maingay na tunog ng mga sasakyan sa Ayala Ave. Paroon at parito ang mga tao, habang ako'y nakatayo sa labas ng isang moderno at malaking gusali.

My heart is racing for an unknown reason. Last will lang naman ni Mommy at ng mga kapatid ko ang pag-uusapan namin ni Tito Walter. Pero may nagsasabi rin sa aking hindi lang 'yon.

I am dying to know about everything that happened while I was away.

Hindi ako gaanong nakatulog kagabi sa kakaisip sa posibleng nangyari noon. I searched for information all over the internet. Na-mention ang kaso sa iilang blog posts. Pero alam kong hindi naman ito lubusang mapagkakatiwalaan.

Napag-alaman ko rin na pinapabukas din ng kasalukuyang administrasyon ang pag-iimbestiga sa nangyari sa mag-asawang Gomez. It looks like hindi lang ako ang naniniwalang hindi talaga sila na-ambush.

It just doesn't make sense. They have small issues with corruption. Hindi ko alam kong namanipula rin ba ang media ukol diyan. Pero wala talagang malalang nangyari na naging dahilan para sa kanilang kamatayan.

Of course, as I scrolled through different articles, the blame was pinned on the opposition party and the rebels. Wala naman kasing ibang mapagbibintangan na hindi babaliktad ang ebidensya.

I sighed once more. I have to get in now.

"Good morning, Ma'am!" bati ng nasa front desk.

Ngumiti ako.

"Good morning. Nasa office na ba si Atty. Paredes? I have an appointment with him at 9 in the morning."

Tumango naman ang babae at binigyan ako ng direksyon kung saan ang office ni Tito. This law firm is huge. Hindi lang ang mga Paredes ang narito kundi ang iba ring mga private attorney.

I closed my eyes tight and knocked. Ilang sandali lang ay bumukas ito at ngumiti nang bahagya ang secretary niya sa akin.

"Good morning po. Pasok lang po kayo. Naghihintay na si Attorney."

Bumati rin ako at tumuloy na. The cold welcomed me and seeped through the folds of my skin. It's a different kind of cold, though. It's the cold that will last no matter how much effort you put into warming yourself up.

Pagpasok ko nang tuluyan sa main office niya, nakita ko siyang nakatanaw sa mga papeles at mukhang may pinipirmahan. Nang mahimigan ang tunog ng sapatos ko ay nag-angat siya ng tingin at ngumiti.

"Yna! Long time no see!"

Tumayo siya para salubungin ako. He offered his hand before hugging me.

"Grabe! Muntik ko nang hindi ka makilala!" tumawa siya.

"Ako pa rin po 'to," I said.

"Yes, yes, I know. Mahirap lang paniwalaan na matagal na panahon na pala talaga ang lumipas. Mabuti at naisipan mong umuwi? Nasabi ni Fidel sa akin na ayaw mo raw."

I gave a small smile.

"Kailangan po," tipid kong tugon.

He smiled, too. His wrinkles are showing. He did age a lot. The last time I saw him, he still held that youthful physique. Now, he may have looked older, but his aura stayed the same.

He guided me to a chair close to his table. Dumiretso siya sa cabinet 'di kalayuan kung nasaan ang desk at may kinuha siyang folder doon.

"You mother had this processed a long time ago. Noon pang nag-iisip ka kung saan papasok sa senior high."