𝐬𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐤𝐢𝐥𝐥𝐞𝐫' 𝐜𝐡𝐚𝐧𝐠𝐥𝐢𝐱

serial killer |1

pov changbin ::

Elimdeki bıçağı kenara fırlatıp yere çöktüm, iyice yorulmuştum. Kafamı soğuk duvara yaslayıp nefeslendim. İşleri daha kolay halletmeliydim. Salak bir velete yakalanmıştım.

Ellerimdeki kanları cebimden çıkardığım beze silmeye başladım. Sokağa hızla giren Minho ile ayaklandım.
"Neden bu kadar uzun sürdü?" Kaşlarımı
çattım. "Adam çok zorladı." Arkadaki adamlarım yavaşça sokağın bitişine döndürdüm. "Biri gördü."

Soğukça söylediğime benim zıttım şekilde cevap verdi Minho. "Ne!? Kim gördü?!"
Omuz silktim. Peşinden gidemeyecek kadar yorgundum.
"16 yaşlarında bir velet gibiydi, işi buralarda olmalı." Minho kafasını salladı.
"Ne yapacağız, direkt yetiştirir." Ellerimi sildiğim bezi çöpe atarak cevap verdim.

"Hakkında bütün bilgileri bulup bana getirin, daha sonra onu bulup işini hallederiz." Minho sinirle atıldı.
"Lan gerizekalı, yüzünü bile doğru düzgün hatırlamadığın bir adamı nasıl bulmamızı bekliyorsun? Yakalayıp işini halletseydin." Minho arkamdan gelirken bende arabama ilerliyordum.

"Kiralık katillerde yorulabilir, Minho." Ufak bir tchlayıp şoför koltuğuna geçtiğinde ben de arka koltuğa geçmiştim.
Başımı geriye atıp gözlerimi kapadım.
Normalde mafya şirketi sahibi (sahibinin oğlu?), geceleri ise seri katildim.
Son günlerde çok daha kötü hissediyordum.

pov felix ::

Cebimdeki anahtarı hızlı şekilde çıkartıp titreyen ellerim ile kapıyı açıp kendimi içeriye attım. Şanslıydım ki evim olayın yaşandığı yere yakındı. Beni takip etmediğini düşünüyordum. Ne olur ne olmaz diye camdan etrafa baktım, kimse gözükmüyordu.

Belki de hayal görmüştüm.. gece kafam iyi olmayabiliyordu. Yorgunluktan yanlış şeyler mi görmüştüm acaba? Üstümü değiştirdikten sonra tuvalete girip yüzümü birkaç kere yıkadım. Ayna da kendime bakıp nefeslendim, hayal mi görmüştüm yani? "Bugün erken geldin?"

Olivia'nın sesi ile yüzümü silip kafamı salladım. "Patron erken bıraktı." Kaşlarını kaldırmış ve cevap vermişti.
"Maaşını azaltmazlar değil mi? Yakında kolej sınavları başlıyor." Sadece kafamı salladım. "Sanmam.." Lafımın devam etmesine izin vermeyip konuştu.
"Dışarı çıkıp kapıyı kapa, tuvaletimi yapacağım." Tekrar kafamı sallayarak
dışarı çıktım, kapıyı da kapatmayı ihmal etmemiştim.

Olivia haklıydı, daha çok çalışmam lazımdı. Borçları doğru düzgün ödeyemiyordum ve yakında tefeciler evi basacağına dair şeyler gönderiyorlardı.
Kendimi yatağa atıp yorganı üstüme çektim. Günde 5 saat uyuyabiliyordum ve bunu iyi değerlendirmeliydim.

İkinci bölüm ile karşınızdayım~!
Umarım beğenirsiniz, oy ve yorum atmayı unutmayın! 💗😽