Terkedilmiş hissediyorum ,mutsuzum umudumu neredeyse bitirmek üzereyim, elimden hiç bir şey gelmiyor.Hakan da gitti, savaşın yaklaştığını bilmesine rağmen... Poyraz eve girdiğinde hiç bir şey söylemeden yanıma oturdu.Hakan gitme sebebi olarak Poyraz'ı göstermişti, biliyorum bir türlü anlaşamamışlardı ikisi ama bir yolunu bulup aylarca birlikte yol kat etmiştik ,yarı yolda bırakmasının sebebi belkide korkmuş olmasıdır .
Poyraz'ın omzuna yaslanıp gözlerimi kapadım.
" Hakan için endişelenme, biz ikimiz de gayet idare edebiliriz."
"Hakan senin yüzünden gitmek istediğini söyledi."
"Peki buna sen inanıyor musun?."
Sessiz kaldım Poyraz sessizliği bozarak ayağa kalktı...
"Sera benim böyle birşey yapmam mümkün değil, bunu sende biliyorsun."
Bileğinden tutup çektim, kanepeye tekrar oturmasını sağladım.
"Sadece sordum ,sana güveniyorum aşkım"
Sıkıca sarıldı, onun bu konuda ne düşündüğünü merak etmiyor değilim ...Hakan konusu burada kapanmalı ,madem gitti bir süreliğine dedi ki bu bana pekte inandırıcı gelmedi.
Aradan kaç gün geçti bilmiyorum ,aklımıza tek gelen yaratıcı fikir bir site açıp;
"Asilerin ve ona destek olan Yelenlere karşı Baglerleri savunmaya ihtiyacı olduğuna inanan Yelen arkadaşlarımız olduğuna inanıyorum. Onların bu savaşı istemediğini biliyoruz. Eskiden yapılan antlaşmaları unuttular. Savaşı kimsenin istemediğini huzur içinden yaşayacağımız bir dünya için YARDIMA VAR MISIN?"
sloganı ile dikkat çekmekti ... Bir yer belirledik ve yarın bu sitenin ne kadar işe yarıdığına bakıcaz, fazla ümitlenmek istemiyorum ,her Yelen aynı değil yardım için hazır olan 10 kişi bile bulsak çok iyi olur. En azından bir ümit olur bizim için ...
Ve beklediğim gün Çankırı meydanın da buluşma yerimiz heycanlımıyım ,karışık duygular içerisindeyim... Arabaya binip Çankırı nın meydanına geldik, beklediğimden daha fazla YELEN vardı . Ben on kişi bekler ikin neredeyse bine yakın Yelen gelmişti, göz yaşlarıma hakim olamadım . Yüksek bir yer bulmaya çalışırken beni fark etmeleri uzun sürmedi ..
"Hepinize çok teşekkür ederim "
heycanımı gizlemek zor olmadı .Bir anlığına Poyraz la göz göze geldiğimiz de, bana göz kırptı. Bütün ciddiyetim ve bir nebzede olsa heycanım gitmişti. Derin derin nefesler aldım.
"Cümleye nasıl başlayacağımı bilmiyorum.Benim gibi düşünen birden fazla Yelen yok diye düşünmüştüm, öncelikle yanıldığımın kanıtı sizler oluyorsunuz ..."
Gür sesli bir adam tüm sesleri duymamı engelemiş ve herkesin adama odaklanmasını sağlamıştı.
"Sen bir Yelen değilsin .Hainsin .Birde gelmiş burada bagletler için savaşmamızı bekliyorsun !!"
"Buraya kendi iradenizle geldiniz beyefendi ,yardım etmek zorunda değilsiniz. Üstelik ben babamın kanını taşımaktan asla utanmıyorum ve bununla gurur duyuyorum."
"Evet baglet ırkı gibi muhtaç bir ırka neden yardım edelim."
"Kendinizi onların yerine koymanızı istiyorum. "
Beni destekleyip alkışlıyan bir gurup ,desteklemeyip yuhalayan bir grup var. Ne yapacağımı şaşırmış halde olumlu yaklaşmaya çabalıyorum.Taki bir birlerine giresiye kadar. Bir elimi sağ yana, diğer elimi sol yana yavaşça açtım. İki grubu bir birinden ayırdım. Bunu nasıl başardım bilmiyorum,bütün enerjim tükenmek üzere, kafamı kaldırdığım da bagletlerin kalabalığa doğru koştuğunu gördüm, kafamı kaldırıp onların kımıldamamasını sağladım .Kendimi bıraktığım anda hepsi bir birine girecek .
