Merhaba arkadaşlar! İlk hikayem umarım seversiniz:))
Yine şu kendini beğenmişlerle dolu okuldan çıktım. Bu okuldan nefret ediyorum çünkü herkesin bir yapmacık tarzı ve kötü dediğimiz tiplere sahip bir okuldu. Açıkçası pek böyle tiplerden de hoşlanmazdım. Kafamdaki düşünceleri dağıtmaya çalışırken,şöförümüz Ahmet Amca okul kapısının önüne gelmişti bile. Gülümsedikten sonra,arabanın kapısını açtım ve içeriye girdim. Ahmet Amca'ya gülümsemeye devam ederken,
"Merhaba!"dedim.
"Merhaba Selin Hanım"dedi. Bu insanlar neden bana 'hanım' der! Yüzümü buruşturdum. İnsanların bu şekilde davranmalarını hiç sevmem. Sonuçta hepimiz insanız ve 'Bey' veya 'Hanım' kavramlarına gerek olmadığını düşünen bir kişiliğim.
"Ahmet Amca lütfen bana Selin de."deyip sıcakça gülümsedim.
Gülümsedim."Peki Selin" dedi. Ona sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdim. Yolda ağaçları izlemeye koyuldum. Ağaçları severdim , bana tuhaf bir huzur veriyordu aslında. Moralim tam düzelmişti ki annemle babamı hatırladım. Acaba hâlâ kavga mı ediyorlardı?En iyisi Ahmet Amca'ya sormalıydım. Bu arada dertlerimden kendimi tanıtamadım. Ben Selin 17yaşındayım. Sakin ama asi bir kişiliğim var. Ahmet Amca'ya döndüm.
"Annem ve babam hala kavga ediyorlar mı??" Dedim. Yüzündeki gülümseme yavaşça solan Ahmet Amca'ya bakmakla yetindim sadece.
"Malesef evet Selinciğim."deyince önce derinden bir iç çektikten sonra nefesimi yavaşça dışarı verdim.
Ahmet Amca bana 'üzülme yavrum' dercesine bakıyordu.Ah be Ahmet Amca! Üzülücek bişi mi yok gidip annemle babama üzüliyim. Onlar yıllar önce birbirlerini terk ettiler zaten! Kafamı kaldırıp baktığımda o dışı çok gösterişli ama içi bomboş olan evimizi gördüm. Niye burda yaşıyorduk ki ben gayet sade ve samimi bir şekilde yaşamak istiyordum. Annemle babamın gözü çok yükseklerdeydi. Bu hırs onları birbirinden koparmıştı. Kendi kendime düşünürken Ahmet Amca'nın sesini duydum.
"Hadi Selin geldik"dediğinde kendi kendime 'Welcome to cehennem' diyesim geldi .
"Teşekkürler"dedim. Arabadan inip kapıyı kapattım. Yavaş ama keskin adımlarla kapıya doğru gittim.Evin kapısını çaldım. Kapıyı yardımcılarımızdan biri açtı.
"Hoşgeldiniz Selin Hanım"dedi. Kızgınca bakmaya çalıştım. Yardımcımız gülümsedi.
'' Hoşgeldin Selinciğim.''
Gülümsedikten hemen sonra içeri girdim. İçeriden bağrışma sesleri duyuluyordu. Annemin sesi,
" Mademki burda durmak istemiyorsun o zaman git o metresinin evine!!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUTLULUĞUN İÇİNDEKİ MUTSUZLUK
ChickLitDışarıdan çok mutlu görünüyor olabilirim. Tıpkı dışarıdan çok çok büyük ve güçlü bir ağaç gibi ama içim çürüktü işte! Sanırım psikolojim de fazla iyi değildi. Tıpkı hastalığım yüzünden çıkan hafıza kaybım gibi.Ben bir oyuncaktım ve hayatta benimle...
