Pearl Of The East | ✓

Chapter 6

I have seen different kinds of catastrophe in life, but the emotional catastrophe will always be the most woeful one.

Though it may not damage a person physically. But it’s the kind of catastrophe that can kill a person’s soul.

“Eury!” I quickly ran towards them when I heard Styyx’ shout, that took me out of my trance.

“Here, let’s pull her together, I’ll count to three okay?” I nodded in his words. He then started counting.

“1...2...3.. go!” sabay naming hinila ang bata, pero mukhang lalo lamang itong nasaktan at hindi pa rin nakawala mula sa pagkakaipit.

“Oh my God, please no! She’s hurting!” Sigaw ng nanay ng bata.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Styyx. Ngunit tila gusto kong pagsisihan ang pagtingin ko sa kan’ya dahil sa berde at mala-hipnotismo n’yang mga mata ay nanghina ang tuhod ko.

“We need to pull this kid out of here, sa lalong madaling panahon, sasabog na ang sasakyang ito. Hey Eury, please focus,” I nodded awkwardly in his words.

Damn! Why am I spacing out in this kind of situation? Is this really how powerful his emerald eyes are? I vowed to myself that no one and nothing can make my knees tremble, but only through his eyes it’s already trembling!

Binalewala ko na lang ang pakiramdam na pilit dinadaig ang sistema ko. I need to focus on the real matter. Shit! You’re knees Eury, it should communicate with you!

Iginala ko na lang ang mga mata ko sa kabuuang sitwasyon ng bata. At matapos kong makita ang nakabanggang sasakyan sa sinasakyan ng bata, ay agad akong tumakbo patungo rito.

“Eury! Where are you going?” Narinig kong sigaw ni Styyx pero hindi ko na s’ya pinansin pa. Pagkarating ko sa harap na bahagi ng sasakyan ay wala na pala itong driver kaya dali-dali na akong pumasok dito. Damn! There is no key!

I grabbed my Swiss knife out of frustration and traced the wires. At nang makita ko na ito ay agad kong pinutol ito saka muling pinagdikit. I tried so hard hanggang sa tuluyan na ngang umandar ang sasakyan.

“Hold the kid! Don’t let her body be moved!” I yelled at Styyx. We can’t pull the kid properly with this damn car still sandwiching her. Lalong lumakas ang pagyanig dahilan para mabitak ang daang dinadaanan ng sasakyang minamaneho ko.

“SHIT!” Bigla akong napasigaw ng mura nang biglang tumagilid ang sasakyang minamaneho ko. Hindi pa ako masyadong nakakalayo mula sa sasakyan na kinaroroonan ng bata.

Ngunit ipinagpatuloy ko ang pagmaneho ko rito kahit pa nagkanda-tagilid-tagilid na. Para akong lasing na tumatakbo sa gitna nang yumayanig na lupa matapos kong masiguro na nadistansya ko na ang sasakyan.

“Bilisan mo Eury!” Sigaw sa ‘kin ni Styyx nang lalo nang kumakapal ang usok. Nanlumo ako matapos makita ang bata na namumutla na at wala nang malay. I used my Swiss knife to cut the straps of her seatbelt.

“I’ll count in 3...2..1...pull!” Sabay-sabay naming hinila ang walang malay na katawan ng bata, habang panay naman ang hagulgol ng ina nito.

“Wait her feet are stuck!” I shouted in frustration. Naiipit ang paa ng bata sa isang bakal dahilan para hind namin s’ya mahila ng tuluyan.

“Hilahin mo s’ya, I’ll try to hold this,” said Styyx, tumango ako sa sinabi n’ya. Dahan-dahan kong hinila ang katawan ng bata habang buong lakas niyang hinahawakan at pinipigilan ang bakal.

“Let’s go!” Sigaw ko nang sa wakas ay nahila na namin ang bata. Dali-dali kong hinawakan ang kamay ng ina saka hinila ito patakbo habang buhat-buhat ko ang bata.