Gelecekteki Kocan-Yarı Texting (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 16

Yanımda oturan babama baktım. Çok yoğun duygular içerisindeydim ama ne hissettiğimi anlayamıyordum. Onu özlemiştim ama bunca zaman saklandığı için çok kızgındım. Bizi yalnız başımıza bırakıp gitmişti. Ve başımıza yani özellikle benim ve miniğimin başına kötü şeyler gelmişti.

O gün aklıma gelince içim titredi,gözlerim doldu. Mesele şuan ben ve miniğim değildik babamdı. Bu yüzden aklımdan o günü çıkarıp babama çevirdim bakışlarımı tekrar.

"Babam,bize haber verseydin olmaz mıydı? Yine saklansaydın ama hiç değilse bize haber etseydin. Böyle merak içinde bırakmasaydın, korkutmasaydın." Babam sıkıntılı bir nefes verip kafasını salladı.

"Haklısın kızım ama siz illaki yanıma gelmek isteyecektiniz onlarda sürekli sizi takip edecekti bulacaktı beni. Deniz oğluma da kızma ben rica ettim sana söylememesini." Gülümseyerek babama baktım.

"Ben ona kızamam ki baba. O benim canımdan çok sevdiğim insan. Ona kızamam."

"Seviyor musun onu?" Elimi kalbimin üstüne koydum.

"Çok seviyorum. Onu görünce kalbim sıkışacak kadar, nefesim kesilecek kadar, ölecek kadar çok seviyorum." Babam bana sarılıp kafamın üstünü öptü.

"Seni üzerse iki elim yakasında olur. Böyle seven kız üzülür mü?" Gülerek yanağını öptüm.

"Üzülmez tabii." Yanından kalkıp  mutfağa ilerlerken babama seslendim.

"Çay yapıyorum içeri geçin."

***

Deniz sıkıntılı bir şekilde çayını içerken gözüm önüne koyduğum kurabiye tabağına kaydı. Normalde o tabağı bitirmesi gerekirken tek bir tanesini bile yememişti.

"Deniz, neden birşey yemedin?" Deniz irkilerek bana baktı. Kaşlarımı çatıp yanına gittim.

"Neyin var?" Babam Ecrin'le birlikte içeride olduğundan rahat hareket edebiliyordum.

"Birşeyim yok, iyiyim." İnanmadım dercesine ona baktım.

"Sen baksana benim gözüme. Sana inanacak göz var mı bende?" Deniz hiç beklemediğim bir anda kollarını boynuma doladı.

"Kızgın mısın bana?"

"Değilim." Daha da çok sarıldı.

"Senin iyiliğin için yaptım ben. O gün o adam seni ve Ecrin'i kaçırmaya çalışınca daha da korktu-" Hızla ondan ayrıldım.

"Amcam mıydı o?" Kafasını salladı.

"Evet oydu. Yani onun adamıydı. " Ellerimle yüzümü kapattım. Sonra aklıma gelen şeyle hızla Deniz'e baktım.

"Bizi kurtaran sen miydin?" Kısık bir sesle küfür mırıldandı. Bense dayanamayarak bağırdım.

"Söylesene Deniz sen miydin o!?"

"Bendim." Hızla kollarımı boynuna doladım. Benim canımdan çok sevdiğim adam ben onu sevmediğim zamanlarda hatta ondan haberim olmadığı zamanlarda korumuştu bizi.

"Neden söylemedin?"

"Çünkü bana büyük bir minnet duyacaktın. Kendin için değilse bile Ecrin için." Haklıydı ne diyebilirdim ki? Beni ve miniğimi o pis adamdan kurtaran insana tabi ki minnet duyacaktım.

"Maskeden tanırsın diye düşünmüştüm." Gülerek ona baktım.

"O maskeler farklıydı bir kere."

"Değildi." Kahkaha atarak ona sarıldım. Onun beni koruyor ve hep koruyacak olması içimde ki tüm korkuları yok etmişti.

Onu çok seviyordum ve sonsuz güveniyordum.