P_1(Zawgyi)

58.9K 1.3K 49
                                    

"အင္း...ဟင္း...ဟင္း..."

"Please... help me..."

"အင္း...အင္း..."

အိပ္ေနေပမယ့္ နားထဲမွာအဆက္မျပတ္ၾကားေနရတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြ....

နားေတြကိုေခါင္းအုံးနဲ႕ဖိ၊ ေစာင္ကိုေခါင္းမူးၿခဳံၿပီး ႀကိဳးစာၿပီးဆက္အိပ္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။

"ဘာေတြလဲ...ဘာေတြလဲ...ညႀကီးသန္းေခါင္ကို ဘယ္ကအသံေတြလဲ "

စိတ္တိုတိုနဲ႕ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္တယ္။ ေဘးဘီကိုရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ ဟို႔ေကာင္ေမာင္ထူးျခင္ေထာင္ထဲက အသံထြက္ေနျခင္း။

အေဆာင္ျဖစ္တာမို႔ တစ္ခန္းကိုႏွစ္ေယာက္ေနရတယ္။ ေမာင္ထူးက ခပ္ရိုးရိုးရယ္။ အေသာက္အစားမရွိဘူး။
အရမ္းေဖာ္ေ႐ြၿပီး လူတကာနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္းတာေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းကလည္းမ်ားသလို လူခ်စ္လူခင္ကလည္းေပါတယ္။

အေဆာင္မွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ခန္း ေနရမယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ထူးနဲ႕အတူ တစ္ခန္းထဲေနခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြက မ်ားမွမ်ားပဲ။ ေနာက္ဆုံး မဲစနစ္နဲ႕ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕က်သြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ကံေကာင္းလိုက္တာတဲ့ အားလုံးက ဝိုင္းေျပာၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကံေကာင္းတယ္။ သူမ်ားအခန္းေတြ ရႈပ္ပြေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းကေတာ့ အၿမဲတမ္းသပ္သပ္ရပ္ရပ္ပဲ။
ေမာင္ထူးက ေနတာထိုင္တာ သပ္ရပ္တယ္။ အားရင္အခန္းသန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေနတတ္တာမ်ိဳး။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚလည္းေကာင္းတယ္။ နားလည္မႈလည္းရွိသလို စာနာစိတ္လည္းရွိတယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ေမွာင္ရင္မအိပ္တတ္ဘူး။ လင္းေနမွ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္နိုင္တာမ်ိဳး။ ေမာင္ထူးက ေတာ္ေတာ္သေဘာေကာင္းတယ္။ ေမွာင္ရင္မအိပ္တတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ညလုံးမီးဖြင့္ထားေပးတယ္။ မီးလင္းေနေတာ့ မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ "အဆင္မေျပရင္ မင္းကပိတ္ေပးမွာလား"တဲ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ေမးတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္ျခင္ေထာင္ထဲကေန ေမာင္ထူးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang