My Heart Belongs To A Soldier_Completed [ Z&U ]

MHBTAS (23)

Part (23) U

ရိပ်သာမှာ ညနေ စားပွဲရှိသဖြင့် စောပြန်ရမှာမို့ နာရီကြည့်မိတော့ ညနေ လေးနာရီတိတိကို ညွှန်ပြနေသည်။

လုပ်လက်စအလုပ်တွေ လက်စသတ်ကာ cap ဆောင်းပြီး မှတ်စုစာအုပ်နှင့်ဖုန်းကိုယူပြီး ပြန်လာရင်း စွာတေးနှင့် တစ်နေ့လုံး ဖုန်းမပြောရသေးတာကို သတိရမိတာ။

စွာတေးဝက်ပေါက်က ရှောင်းကျန့် မနက်ခင်း တန်းစီသွားအချိန်ထိ အိပ်ကောင်းတုန်းမို့ ခေါ်လို့မဖြစ်။

ရုံးရောက်ပြန်တော့လည်း ရုံးချိန်ဖုန်းမပြောချင်သည့်ကိုယ်က စာလောက်ပဲ ပို့ဖြစ်တာ။

မျက်စောင်းထိုးက မတော်ရသေးသည့် ယောက္ခမရုံးခန်းကို မြင်နေရတာ စိတ်မလုံတာလည်း ပါသည်။

စာကြည့်တိုက်ဘက်က ပတ်ပြန်လာတာမို့ အဝါရောင်ပန်းနှမ်းခင်းကြီးကို အဖြတ် ပါးဖောင်းလေးကို ပိုလွမ်းလာမိသလိုလို။

"အာ့...."

"ဗိုလ်ကြီးကလည်း မြှားတောင် မရှောင်နိုင်ဘူး...."

ကလေးတွေပစ်သည့် စုပ်ခွက်ပါသည့် မြှားလေးက ယူနီဖောင်းအိတ်ကပ်မှာ လာကပ်တာမို့ သတိဝင်လာတော့ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ကာ ပုခုံးတွန့်ပြနေသည့် စွာတေး။

"ဝမ်လေး...ဘယ်လိုက ဘယ်လို..."

"ကိုကို့ကို လာကြိုတာလေ..."

"တစ်ယောက်တည်းလာတာလား...အိမ်ကသိလား..."

"နိုနိုနဲ့ချန်ချန် ပါတယ်...ဟိုးဘက်မှာ ဗာဒံသီးထုစားနေတယ်..."

နိုနိုနှင့်ချန်ချန်က စီနီယာအကိုကြီးတွေရဲ့ မူလတန်းအရွယ် သားလေးတွေ။
စွာတေးက ကလေးတပ်ဖွဲ့ကို ဦးဆောင်လာတာ ဖြစ်မည်။

"ကလေးတွေ ညနေစောင်းကြီး ခေါ်ထွက်လာရလား...ဝမ်လေးရယ်..."

"ကိုကိုနဲ့မှ မတွေ့ရတာကို...."

"ဝမ်လေးရယ် ....."

နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလာသည့် ကိုယ်နွေးနွေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ရင်း ဆံပင်လေးတွေကို ဖိနမ်းကာ နှစ်သိမ့်နေမိသည်။