Our Life (Fanfiction)

33. Huis van koekjes...

POV Harm:

Ik kom aan bij mijn favoriete plek. Een plek waar niemand vanaf weet, denk ik. Ik heb hier nog nooit iemand anders gezien. Dat is ook logisch, want hier is het erg verlaten. Een meert, met een grote boomstam die leidt naar het eilandje middenin het meer. Ik loop over de boomstam heen naar het eilandje. Er staat een houten hutje op, en ook nog wat struiken. Er zijn ook wat bijen die zich alleen maar focussen op de bloemen. Er zijn ook hele mooie vlinders. Kortom, het is hier heel mooi. Vind ik dan... Ik ga het hutje binnen. En ik pak mijn telefoon en zet mijn 4G aan. Ik zie dat ik honderden berichtjes heb van Jer. Ik wist dat hij dat zou doen. Ik lees alle berichtjes, en typ zelf ook wat.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Harm🍺: Ik ben godverdomme depressief ja! En ik ben op een plek die niemand kent. LAAT ME GWN MET RUST! Jullie willen me toch niet hebben, beken dat nou maar! Kijk eens wat voor een nut ik heb, helemaal geen nut!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dat is wat ik terug heb gestuurd... Ik denk dat hij nog bezorgder gaat worden. Ach ja, laat hem maar lekker. Ik zit hier prima. Ik bedenk me dat ik nog steeds sta, dus ik ga snel zitten op de houten grond. Er lagen hier in de buurt wel eens planken. Die had ik toen gepakt en daar wat spullen van gemaakt. Zoals ene stoel en een kleine tafel. Heel sterk zijn ze niet. Maar dat was wel een leuk momentje. Toen ging ik hier ook heen als ik niet depressief was. Maar daarna kon dat niet meer omdat ik geen tijd had om hier heen te gaan. Best wel jammer vond ik dat toen. Ik hoor mijn telefoon weer rinkelen, Jeremy belt. Waarom nou nu? Ik klik hem weg. Ik wordt weer teruggetrokken in mijn gedachtes. Ik denk echt aan van alles. Goede, leuke momenten, maar ook aan de stomme en vervelende momenten. Ik moet ineens huilen, ik denk dat het me even teveel wordt. Ik sla mezelf. Harm, je mag niet huilen! Dan ben je zwak! Klinkt het in mijn hoofd, en ik geef mijn gedachtes meteen gelijk. Ik mag niet huilen! Dat is voor zwakke mensen. Ik pak mijn telefoon weer. Niet wetend wat ik überhaupt ga doen. Jeremy terug bellen? Nee, dat kan niet, dan ben ik zwak. Dan maar domme spelletjes spelen..? Ja, dat gaan we doen. Puur omdat er niet veel is om te doen. Na een minuutje haak ik alweer af omdat ik het spelletje er veel te vrolijk uit vindt zien. Is er niet gewoon en grauw spelletje, dat niet vrolijk is. Ik open de AppStore... Ik zie Hunter Assassin staan. Prima, denk ik. Ik download die en wacht even. Ik klik de game aan en kijk wat er gebeurd. Ik speel een paar potjes tot ik echt heel goed snap wat er gebeurd. Ik ben er op zich best goed in. Maar nog steeds is het spel te vrolijk. Maar ik kan niks beters vinden... Hier moet ik het maar mee doen. Echt wat een gezeik. Ik wordt doodziek van alles wat vrolijk is hier. Gelukkig is het hier niet zo vrolijk in deze hut. Beter dan in een huis van koekjes...

——————————————————————-
Ik heb een probleempje... Iemand vindt mij leuk, maar ik weet niet goed of ik hem wel leuk vindt... Help! Maar eh... Bye! 👋🏻 xxx.
——————————————————————-