Our Life (Fanfiction)

40. Zwanger?!

POV Joost:

We hebben het betaald en lopen weer terug naar de auto. Ik ben best nerveus, en volgens mij is Nikki dat ook. En dat snap ik ook wel. Als we thuis zijn gaat ze gelijk de test doen. We hebben er drie gekocht omdat we het echt zeker wilden weten. Ik wacht even tot Nikki klaar is. Ze laat het aan me zien, en het is allemaal positief. Oh god, Nikki is facking zwanger. Dit is geweldig! Dat gaan we gelijk vertellen. "Gaan we het gelijk vertellen?" Vraag ik. "Doe vanavond tijdens het eten maar." Antwoord ze. "Okidoki." Zeg ik terug. We gaan beiden even op bed zitten. Al gauw gaat Nikki achterover leunen. "Ga maar even liggen." Zeg ik lief. En al na een paar minuten ligt ze te slapen. Ik begin Yade te zoeken. Na ongeveer twee minuutjes heb ik haar gevonden. "Ehm Yade, wil jij voor het eten zorgen vanavond?" Vraag ik haar. "Maar natuurlijk." Antwoord ze enthousiast. Ze heeft vast wat leuks in gedachten. Ik loop weer terug naar mijn kamer. Ik ga naast Nikki liggen en val ook al snel in slaap.

POV Yade:

Na een tijdje kijk ik hoe laat het is, hmmm, tijd om eten te gaan maken. Ik loop even naar de kamer van Nikki en Joost. Oh god, ze liggen naast elkaar te slapen, wat schattig. Ik loop maar weer naar beneden. Hhmm, wat staat er allemaal in de koelkast en de vriezer? Okidoki, genoeg om iets van te maken. Ik had eigenlijks iets super leuks in gedachten, alleen daar hebben we de ingrediënten niet voor. Ik maak maar gewoon het standaard gerecht van Nederland. Niet hutspot hoor, maar aardappelen met vlees en groente. Best saai gerecht, ik weet het. Ik roep iemand zodat die even de tafel kan dekken, want dat zou ik wel fijn vinden. Gelukkig vindt Pascal dat geen probleem om te doen. Als het eten klaar is zet ik alles op tafel. "Eten!" Roep ik door het hele huis heen. Ik zie wat mensen naar beneden stormen. "Ja, rustig kan ook." Zeg ik met een zucht. "Maar wat, we zijn gewoon enthousiast?!" Zeggen ze. "Ja, nee, prima." Zeg ik terug. We schuiven met z'n allen aan tafel. Ik zie Nikki heel nerveus kijken, en Joost trouwens ook. "Nikki, wat is er? Jij kijkt zo nerveus." Zeg ik. "Nou ehm, Joost en ik moeten wat vertellen," zegt ze nerveus. Ik gebaar naar de anderen dat ze even niks moeten zeggen. "Wat is er dan?" Vraag ik rustig. "Ehhhh, ik ehhm, ben nou ja... Zwanger...." Zegt ze gestrest. "Maar Nikki, dat is toch helemaal niet erg?" Zeg ik. De anderen zitten echt helemaal hoepel te doen, alleen ze zeggen niks omdat ze stil moesten zijn van mij. "Nou, moeten we dan niet het huis verlaten?" Zegt Joost. "Ja, dat denk ik wel... Maar je kan toch ook een huis hier in de buurt kopen ofzo?" Zegt Don, die de eerste is die z'n mond open doet. "Ja toch?" Zeggen alle anderen nu ook. "Zou kunnen..." Zegt Nikki.

——————————————————————-
Ik heb vandaag een plankje doorgeslagen mensen! Ben best trots op mezelf. En dat mag ook wel, denk ik... Ik wil jullie allemaal bedanken voor alles, lezen, volgen, contact houden. Alles. Bye! 👋🏻 xxx.
——————————————————————-