İNTİKAM OYUNU

Bölüm 9 -Farklı Yollar-

Merhabaaa canlarım nasılsınız? Ay bizim sınavlar 23 ünde başlıyor şimdiden çalışmaya çalışyorum ama olduğu kadar artık jdndjsnxbdn

Matematikten nefret ediyorum.

Keşke geberme gibi bi şansı olsa.

Neyse aranızda matematiği sevenleriniz varsa bana sövecekler şimdi linç yemeyeyim dnsndsj

Sizi çok seviyom

Mucckk

Tamam sustum.

_____________________

İki kişi.

Sadece iki kişiydi Lalin'e doğru yürüyen.

Gözleri adice arkadaşımın bedeninde dolaşıyor ve bundan asla gocunmuyorlardı.

Nefesim boğazıma öyle acımasızca tıkandı ki gözüm seğirirken elimi boğazıma sarmamak için direndim.

Zihnimde bana eziyet etmek için orada olan küçük ve masum Elfida'nın bedeni titredi.

Verebildiğim tek tepki ifadesiz bir suratla onlara bakmam oldu. İçimdeki öfke öyle sinsi bir şekilde yayılıyordu ki bunu kontrol etmem zorlaşıyordu.

Ayağa kalktığımda öfkemi yüzüme yansıtmadan acelesiz adımlarla onlara yöneldim. Ne kadar zor olacak olsa da bu öfkeyi yönetecek tek kişi bendim ve elbette ona yenilmeyecektim.

Ama öfkemi boşa çıkarmak asla bana göre değildi.

Onlara doğru yürürken adımlarım hızlandı ve gözlerime yansımak için can atan öfkemin irislerimde can bulmasına izin verdim. Elinde ki silaha kayan bakışlarımla daha da hızlandım ve Lalin geri geri ürkekçe giderken sert bir nefes bıraktım. Elimi tam adama uzatacağım sırada bir el bunun önüne geçti.

Bora'nın eliydi. Koluma çok dokunmamaya dikkat ederek hafif ama özensizce ittirdi ve yangınlarla dolu yeşil gözlerini gözlerimin tam içine dikti. "Kızıl." Dedi. Ama bana taktığı bu saçma lakabı bile öyle bir söyledi ki, hiçbir şeyi gözü görmeyen ve tamamen öfkeye batmış Elfida'nın gözleri bile ona kaydı.

Sanki bana değil tanıdığı bir yanıma söylemişti.

Zaten sert olan çehresine sinir bulaşmış daha ürkütücü bir hal almıştı. Kısık sesle tısladı. "Sakin ol ve arkadaşını kenara çek, sana ihtiyacı var."

"Kızıl!" Dedi beni dürtüp. "Kendine gel! Öfkene mi yenileceksin?! Şimdi değil mi?!"

Elbette yenilmeyecektim.

Onun elini ittirdim ve bir hışımla Lalin'in yanına yürüyüp onu kolundan çektim. Dehşetle irkildi ve yalpalayarak yanıma çekildiğinde kolundan tutarak düşmesini engelledim.

Bora eli silahlı iki adamın arasına girdi ve ellerini onların ensesine vurup hiçbir şey yokmuş gibi onları girilmeyen boş bir sokağa çekti.

Lalin'e döndüğümde nefes nefeseydim. O ise beni görmüyor karşısına bakıyordu. Kolundan sarstım. "Bana bak." Diye tısladım. Hayır güçsüz duramazdı. Bu onun canını mı yakmıştı, umrumda değildi güçlü durmalıydı. Boktan bi çift göze yenilmeyecekti.

Daha çok sarstım. "Bak bana!"

Sulanmış gözleri bana döndüğünde derin bir nefes aldı. Sanki yanında olmam onu rahatlatmıştı. "Elfida ben..." sustu, konuşamadı.

"Konuşmaya zorlama kendini, susmak istiyorsan susman yeterli."

Beni çekip sarıldı. Ben ise kollarımı hafifçe doladım ona. Sonra gözlerim o boş sokağa kayınca kaşlarımı çattım.