İNTİKAM OYUNU

Bölüm 10 -Siyah Kalpler-

Merhabaaa sizi özledim ve buraya uçtum, nasılsınız bakalım?

Ben iyiyim yani sanırım, bu aralar arkadaş seçme konusunda hatalar yaptığımı düşünüyorum ama onun dışında iyiyim.

Ha bu arada multideki Aran beyciğimiz oluyor, çok pis düştüm kendisine kalkamıyorum

O zaman artık bölüme geçeyim kıskıskıs.

___________________

(Yazar Anlatımıyla)

Gediz, elinde tuttuğu beyaz güllerin güzelliğine bakarken adımları daha da hızlanmıştı. Annesini görecek olması onu çok heyecanlandırıyordu.

Annesi, bu hayattaki en güzel kadındı.

Onun için.

Elleri titreye titreye ve göğsü sıkışa sıkışa annesinin yaşadığı yere ulaştı. Kaslı ve yapılı bir bedene sahip olsa da içinde yaşattığı ve annesini görmek, ona sarılmak isteyen küçüğü susturamazdı.

O çocuk annesini göreceğinin heyecanıyla el çırptı.

Gedi ise gözlerini bir kaç kez kırparak önündeki binaya baktı.

Annesi buradaydı,

Bir huzur evinde.

Nefesini sesli bir şekilde verdiğinde kalbi hızlı hızlı çarpmaya başlamıştı. Güzeller güzeli annesi nasıldı acaba? İyi miydi? Oğlunu özlemiş miydi? Tüm bu sorular ve daha fazlası genç adamın zihninde sıra sıra dönerken büyük elleri daha sıkı kavradı beyaz gülleri.

Yüzüne geçirdiği heyecanlı tebessümüyle beraber içeri adımladı ve annesinin olduğu odanın yolunu tuttu. Tam kapının önünde durduğunda kendi  kendine fısıldadı. "Ulan Gediz gözlerin dolmasın sikerim topuğunu!"

Ardından hafifçe kapıya tıklatıp içeri girdi.

Annesi oradaydı, camın önünde ki koltukta oturmuş çiçekleriyle ilgileniyordu. Genç adam kendine tembih ettiği şeyleri ilk saniyesinde hiç etmiş, gözlerinin dolmasına engel olamamıştı.

Annesinin uzun ve ak düşmüş saçlarına baktı, kumral saçlıydı kadın, zaten o da en çok saçlarını severdi annesinin.

Kadın onu fark etmediğinde genç adam ilerledi, dudaklarındaki tebessümü düşürmeden kadının yanına ulaştı ve kadın çiçeklerine tebessümle bakarken onun oturduğu koltuğun önüne dizleri üzerinde eğildi. "Merhaba," Dedi usulca. Hayır hayır, sesi titrermişti! İçinden kendine okkalı bir küfür savururken yaşlı kadın yüzünü oğluna döndü.

"Sen kimsin?"

Alzheimer hastasıydı yaşlı kadın.

Gediz, dişlerini sıkı sıkı birbirine kenetledi.

"Ben," Dedi yutkunarak. Yutkunmak o an genç adam için boğazını yarmak gibi bir şeydi. "Ben burada-"

"Seninde mi yakının burada oğlum?"

Annesinin ona oğlum deyişi kulaklarında yankılandı.

O an bir şey diyemedi, boğazı düğüm düğümdü. Hızlı hızlı kafasını salladı sadece. "Ah yavrum," Dedi kadın, kalbindeki şefkatle. Elini genç adamın yüzüne götürdü ve yanağına dokunarak gülümsedi. "Kimin var burada?"