these four walls

004

Perrie p.o.v
Ik ga op mijn bed zitten en kijk naar de foto. De binnenkant van ons privévliegtuig staat er op, ik wil nu echt weten wie er komt.

Ik heb tot nu alleen maar een boek zitten lezen, ik zat nu in de auto op weg naar het vliegtuig. Ik had de radio uitgezet, normaal zou ik één van de meiden meenemen, maar ik wilde dit nu alleen doen. Jake had niet echt vrienden, behalve Tim, hij moest te veel reizen. Hij was bijna jarig, ik moest nog een kado kopen. Jake hield niet van dure kado's, hij wilde iets wat veel betekende. Hij had voordat ik de auto instapte geappt dat Tim met het kado mee zou komen. Jake en Tim woonde samen, ze hadden bijna geen familie meer. Jake was enig kind en zijn ouders waren overleden, zijn ouders waren buitegesloten van de familie en Jake dus ook. Dat kwam door een ruzie. Tim was de enige overlever bij een brand met een familieuitje. Tim vond Jade erg leuk, alleen hij durfde haar niks te zeggen. Hij was erg verlegen, Jake juist niet, die was erg spontaan.

Ik parkeerde de auto en stapte uit. Ik deed de auto opslot en ging naar binnen. Ik werd door een bewaker naar het privéveld gebracht. Ik moest wel binnen wachten, er was te veel wind buiten. De tijd ging snel.

Het was al half 6, waar bleef Tim en het kado. Ik belde Jake, zijn telefoon stond uit. Ik belde Tim, die nam niet op. Ik zag eindelijk het vliegtuig, er kwam een ambulance toen het vliegtuig was geland. Ik rende naar buiten, ik zag dat Tim naar buiten werd gedragen. Hij zat onder het bloed, Jake werd al snel ook uit het vliegtuig gedragen. Hij was toch gekomen, maar waarom? Er was al snel bewakers die een man naar buiten trokken. Het zal toch niet? Ik ging snel de ambulance in, ik pakte Jakes hand. 'hij verliest te veel bloed' zei een ambulancemedewerker. Ze deden een zuurstofmasker op bij Jake. Ik moest me sterk houden, voor hem en voor Tim. 'overleven ze het?' vroeg ik. 'er is een grote kans dat deze meneer het overleeft, maar de meneer waar u die hand van vasthoudt is een kleine kans. Ik keek naar Jake, ik wreef door zijn haar. Ik dacht terug aan de eerste keer dat Jake en ik elkaar ontmoette.

De meiden en ik waren toen in New York, we kregen advies van Jake over ons optreden. We moesten eerst niks van hem hebben, hij gedroeg zich verdacht. Hij trilde helemaal, hij liep weg. Ik liep achter hem aan. 'mag ik vragen waarom je je zo gedraagt?' vroeg ik. 'ik ben zenuwachtig' zei hij zachtjes. 'waarom we doen je toch niks en je kent ons?' vroeg ik met een glimlach. 'ik loop al een tijdje met jullie mee en tja ik wordt steeds meer verliefd' zei hij. 'dat is zo schattig, maar je vriend Tim zei dat je heel spontaan en bijna nooit zenuwachtig bent' zei ik. 'ik ben nog nooit zo verliefd geweest' zei Jake. Hij had zulke schattige kuiltjes in zijn wangen en zijn glimlach was prachtig. 'ik weet niet wat ze van mij vindt' zei hij. 'zeg wie het is dan kan ik je helpen, ik denk wel dat ze je leuk vindt, je bent een leuke jongen. Ik vond Jake een beetje leuk. 'jij' zei hij. We keken elkaar in de ogen aan, het voelde vertrouwt.
========
cute

heb heel lang niet geupdate sorry, in herfstvakantie probeer ik weer te updaten;-)