GÖKKUŞAĞI Ardından

Kasım

Buğün ben ölüme bir yabancı değilim anladımki aslında hiçbir insan yabancı değilmiş, alışkın bütün güller solmaya hiçbir aşık da kalmamış băki sevda. İnsanlar bi ölünün gözlerine bakamazmış oysa ben bir gece yarısında anlıyorum ki sıcak, pıt pıt atarken bir insanın kalbi, ruhu o bedenden ayrılabiliyormuş, ölmek için sıcacık bir kalbin durmasına gerek yokmuş. Bu şehirde insanların kalbi çok hızlı atıyor ama bir iki aşıktan fazlası yaşamıyor rozam. Şehrin bu devasa gökdelenlerinde binlerce mezar var, sıcak bedenlerin olduğu ama herkes o kadar alışkın ki bu beton mezarlara ve sıcacık mezarlara, yaşamak budur derler, bir ömürü mezarda; sıcacık insan mezarlarında geçiriyorlar. Ve ben bir gece yarısında farkediyorum senin gözlerindeki efsunun sırrını ve ben her sabah bir ölünün gözlerine bakmaya alışmışım aynamda ve ben gözlerindeki binlerce aşığın mezarının yanında benimkinide görüyorum. Anldadım ki bir insan nasıl doğar, nasıl ölür, nasıl aşık olur

Mesela oyunlarda benim travmalarımı atlattıgım bir kaçış kapısı çok üzüldüğümde oyun oynarım yada canım çok acıdığında oyun oynarım çok yalnız kalmışssam kendimi oyuna gömerim hiç kimseye anlatanıycam bişey varsa oyun oynar unuturum çogu zamanda düşüncelerime hakim olamadığım için oyun oynarım mesela bir kitap okuduğumda kendimi o dünyada buluyorun  ve içimde hiç susturamadığım şeyler bir anda hücüm ediyor korkunç bir kabustaymışım gibi hep kaçtıgım bastırdığım şeyler  kalbimde istemsiz çarpıntılara sebep oluyo çok nadiren gözğmden yaş gelir küçükken de böyleydi ağlamamayı güçlü olmak sanırdım şimdi bu yaşımda bir  ağlasam ben i yarım saat kimse susturamaz yarım saat sonrada kendi kendimi teselli ederim sen duygusuz bir piçsin bu göz yaşları niye biz güçlü olacazki mutlu olalım yeter artık ağladıgın deyip kendimi toparlarım mesela göz yaşı döken bir insana da yaklaşamam çünki bende ağlarım tutamam kendimi şimdi anlıyorum ki göz yaşı canın acıdıgında yani kolun kırıldığında yada bir yerin acıdığında değil sözler yüregini burktugunda dökülürmüş ben hiç ağlayan bir insana yaklaşıp konuşamam.