Πέρσι την άνοιξη ήρθε στην Ευρώπη ο φονικός τύφος που εξαφάνισε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού. Η αρρώστια δεν ξεχώρισε φτωχούς και πλούσιους, έμπορους και αγρότες...όπου εμφανίστηκε ο χάροντας οι ψυχές τον ακολουθούσαν αφήνοντας τον μάταιο τούτο κόσμο. Κάθε βασίλειο είχε και σημαντικές απώλειες, η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχασε την Αυτοκράτειρα Μαρία, το βασίλειο της Γαλλίας που έχασε τον αγαπημένο του Πρίγκιπα Ιωάννη, Δούκα της Ορλεάνης. Ο Βασιλιάς Φραγκίσκος θρήνησε πολύ τον αγαπημένο του γιο και η Πριγκίπισσα Κλαίρη μοιρολογούσε και προσευχόταν ασταμάτητα στο παρεκκλήσι του παλατιού μαζί με τον Καρδινάλιο Ερρίκο ώσπου την έπιασαν δυνατοί πόνοι χαμηλά στην κοιλιά και σωριάστηκε στο κρύο μαρμάρινο πάτωμα σε μια λίμνη αίματος.
Κλαίρη: Συμβαίνει ξανά, το χάνω, Θεέ μου το χάνω. {Επαναλαμβάνει υστερικά και κοιτά το ματωμένο χέρι της ενώ οι μοναχές τρέχουν κοντά της}
Η Κλαίρη μεταφέρεται στο πλησιέστερο δωμάτιο και οι μοναχές αναλαμβάνουν την Πριγκίπισσα αφήνοντας τον Καρδινάλιο να περιμένει απέξω ανήσυχος ρίχνοντας κατάρες στον εαυτό του καθώς αισθανόταν υπεύθυνος για αυτό που περνούσε η αγαπημένη του Κλαίρη που τώρα άκουγε τις κραυγές της και η καρδιά του σκιζόταν σε χίλια κομμάτια.
Κλαίρη: Δε μπορώ να κοιτάξω, δε μπορώ να το δω!
Μετά από αρκετή ώρα η πριγκίπισσα απέβαλλε ένα μωρό που έμοιαζε με αγόρι, οι μοναχές που άλλαξαν τα σεντόνια και έπλυναν την Πριγκίπισσα το έβαλαν σε ένα ξύλινο κουτί και το πήραν μαζί τους. Η Κλαίρη με το που το κοίταξε ξέσπασε σε υστερικούς λυγμούς και όταν ο Ερρίκος μπήκε μέσα και την πλησίασε άρχισε να τον χτυπά με μανία ενώ εκείνος δεν προέβαλε κάποια αντίσταση θεωρώντας πως το αξίζει.
Κλαίρη: Υποσχέθηκες, υποσχέθηκες πως δε θα το ξαναζούσα δεύτερη φορά. Είπες ψέματα, ο γιός μου...πάει..τον έχασα. {Σταδιακά ηρεμεί και κοιτάζει το απόλυτο κενό σκουπίζοντας τα δάκρια της}
Καρδινάλιος Ερρίκος: Ο γιός μας είναι και δική μου απώλεια...συγγνώμη Κλαίρη δεν θα ξανασυμβεί..ήμουν απρόσεχτος το φταίξιμο είναι δικό μου. Σου ορκίζομαι πως δε θα επαναληφθεί ξανά. {Φιλά το χέρι της}
Κλαίρη: Κάνε μου μια χάρη καλέ μου, μην δίνεις υποσχέσεις που δε μπορείς να κρατήσεις. {Του λέει με απόλυτη ψυχρότητα και ειρωνεία} Δε θα υπάρξει άλλη φορά, τελειώσαμε! {Παίρνει το χέρι της και τον σπρώχνει μακριά της}
Πήγε να την πλησιάσει αλλά γύρισε πλευρά και σκεπάστηκε κοιτάζοντας τον τοίχο, εκείνος έφυγε χτυπώντας την πόρτα δυνατά και εκείνη δεν έριξε ούτε δάκρυ. Ήταν τέτοια η κούραση της που απλά έκλεισε τα βλέφαρα της και κοιμήθηκε.
Στην Ισπανία τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, ο λαός ήταν εξαθλιωμένος από τους πρόσφατους πολέμους και τις εξερευνήσεις στην Αφρική, ο κόσμος πεινούσε και για αυτό επαναστάτησαν και σφάγιασαν τον Βασιλιά Κάρολο τα Χριστούγεννα στα σκαλιά της εκκλησίας. Στον θρόνο ανέβηκε ο Φίλιππος, Πρίγκιπας των Αστουριανών με συμβασιλέα την μητέρα του, Βικτώρια της Σαβοϊας. Την «Ιταλίδα σκύλα» όπως αποκαλούσε ο Βασιλιάς Φραγκίσκος της Γαλλίας. Από την πρώτη στιγμή ο νέος Βασιλιάς ορκίστηκε δημόσια να πατάξει την ανομία και την διαφθορά στην χώρα του και να επαναφέρει το παλαιό κύρος της Ισπανίας ως δυνατή παίχτρια στην σκακιέρα της Ευρώπης. 7 χρόνια μετά η κατάσταση δε προχωρούσε ιδανικά παρόλες τις προσπάθειες ανάκαμψης.
YOU ARE READING
𝐸𝓊𝓇𝑜𝓅𝑒𝒶𝓃 𝑅𝑒𝓃𝒶𝒾𝓈𝓈𝒶𝓃𝒸𝑒 | #historicalfiction2021
Historical Fiction"𝐇𝐞 𝐰𝐚𝐬 𝐚 𝐝𝐫𝐞𝐚𝐦𝐞𝐫 𝐚𝐧𝐝 𝐚𝐧 𝐞𝐱𝐡𝐚𝐮𝐬𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐧𝐞, 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐈𝐕.𝐉𝐨𝐡𝐧 𝐨𝐟 𝐏𝐨𝐥𝐚𝐧𝐝. 𝐀𝐥𝐥 𝐭𝐡𝐞𝐬𝐞 𝐝𝐫𝐞𝐚𝐦𝐬 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐰𝐚𝐫, 𝐠𝐥𝐨𝐫𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐡𝐚𝐫𝐦𝐨𝐧𝐲..𝐈 𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐛𝐞𝐥𝐢𝐞𝐯𝐞𝐝 𝐭𝐡𝐞𝐦. �...