Remnants of Our Drowned Love

Chapter 31

R-18

"Two weeks..." I mumbled as I check my calendar. There's only two weeks left before Christmas, meaning I only have less than two weeks to spend time with Olie.

That's how fast time flies.

"Kumain ka pa."

Olie cooked dinner again, for us.

Maya't maya ang pagtahimik ko.  Hindi ko kasi alam kung paano ako bu-bwelo para sabihin sa kaniya ang pag-alis ko.

Halos dito na nga 'yan tumira sa penthouse ko, lagi talaga kaming magkadikit, tuwing lunch din ay kasabay ko na siya dahil nagsasawa na raw siya sa pagkain sa cafeteria kaya sumasama ito sa akin kumain sa labas.

Pakiramdam ko nauubusan kami ng oras.

O baka ako lang ang nakakaramdam no'n? Hindi ko talaga alam, we just get so clingy.

Pati sa office ay nagkukulitan kami kahit may ginagawa, hindi ko masaway, ayokong suwayin.

"Tahimik mo nanaman, are you bothered?"

Nanonood kami ng animated movie nang umuwi dahil wala kaming ibang mahanap na ibang papanoorin. She's lying while I'm sitting, Olie is resting her head over the armrest habang nakapatong ang dalawang hita niya sa lap ko — well kanina 'yon, bumangon na kasi ito upang tignan ako, now her right leg is over my left leg, falling just between my thighs niyuko ko pa para tignan 'yun. She tapped my forehead with her finger, asking me again if I'm bothered. I feel sad, I want to tell her na aalis ako, I want to be honest with her.

Ngunit iba ang nasabi ko sa iniisip ko. "No, not really..."

"Are you okay?" And I nodded, tumaas ang kilay niya. "So I could do this?"

Hindi nag-register kaagad sa utak ko ang tanong niya, hindi ko na rin kailangan pang umisip ng kung anong tanong dahil bigla niya akong hinapit. I tasted her lips again, my eyes automatically closes. This feels great. I haven't kissed her in awhile.

Nawala na sa isip ko ang pag-alis.

Humiwalay ako, agad kong pinasok ang kamay ko sa loob ng shirt niya upang ilapat sa dibdib na naghahabol ng hininga, pinakiramdaman ko ang tibok ng puso niya. Her heart is beating so damn fast. Sobrang lakas, nagtataasan ang balahibo ko.

Umangat ang tingin ko sa mata niyang titig na titig sa akin, there's something in her eyes, I could see it, I could feel it, she wants me.

"You might want to think about it thoroughly because I don't wanna stop myself once I touch you," I warned pursing my lips.

"Hindi gan'yan ang sinasabi ng magka-fubu, Rue. I wouldn't kiss you if I haven't. You're sitting there thoughts everywhere, you don't know how hot you are when you're in deep thought. I've been trying to stop myself for hours now, so please." My brow raised. Anong sinasabi nito? Gan'yan ba naiisip niya sa office? I'm always in deep thought kapag nasa office!

With pleading eyes plus a little lip biting she pleaded, "Hawakan mo 'ko."

She's half-fil, sa pandinig ko ay may konting accent, talaga namang magtaasan ang balahibo ko nang marinig 'yon galing sa bibig niya, sino ako para tumanggi?

So I claimed her lips again. Agad ko itong binuhat papunta sa kwarto, we were in a rush like were each other's oxygen. Mabilis na nagkalat sa lapag ang mga damit niyang kanina lang ay suot niya.

Nakapatong ako sa ibabaw niya nang bigla akong tumayo at umalis sa kama, hinabol niya ako ng tingin.

I crossed my arms, nakatayo lang ako habang titig na titig sa babaeng nakahiga sa kama ko na ang tanging suot lang sa katawan ay ang kwintas na bigay ko, sarap.