Κινητό

137 7 3
                                    

[Λιάκος] -  Πέπτη17 Σεπτεμβρίου 2020

Άνοιξα αργά τα κουρασμένα μάτια μου. Δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν όλο το βράδυ. Χθες προσπαθούσα συνέχεια να επικοινωνήσω με την Αναστασία αλλά δεν απαντούσε στα μηνύματα μου και κάθε φορά που την έπαιρνα τηλέφωνο έβγαινε τηλεφωνητής. Ανησυχούσα. Ήταν λες και την είχε ανοίξει η γη να την καταπιεί. 

Γύρισα γρήγορα το κεφάλι μου ξαφνιασμένος, προς το ξυπνητήρι, πάνω στο κομοδίνο μου. 7:30 μ.μ. Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι κι έτρεξα προς το γραφείο μου όπoυ ήταν το κινητό μου εκεί και φόρτιζε. Καθώς το έπιασα στα χέρια μου και το άνοιξα, ένιωσα το άγχος ν' απλώνεται μέσα μου και να με κάνει ν' ανησυχώ ακόμη περισσότερο.

 Καθώς το έπιασα στα χέρια μου και το άνοιξα, ένιωσα το άγχος ν' απλώνεται μέσα μου και να με κάνει ν' ανησυχώ ακόμη περισσότερο

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"ΚΑΝΕΝΟ ΝΕΟ ΜΥΝΗΜΑ"

"ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ ΚΛΗΣΗ"

- Που είσαι ρε Αναστασία;... -

Μα[μα] Λι[άκου]: Λιάκο!

Αμέσως το ξαφνιασμένο βλέμμα μου καρφώθηκε στην κλειστή πόρτα του δωματίου μου.

Λι: Ναι;!

ΜαΛι: Σήκω! Θ' αργήσεις πάλι στο σχολείο!

- Α ναι. Είναι κι αυτό... -

.

.

[Αναστασία] - 8:40 π.μ.

Ακούστηκε η πόρτα της τάξης να χτυπάει κι αμέσως εμφανίστηκε το άτομο που ευχόμουν να ερχόταν

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Ακούστηκε η πόρτα της τάξης να χτυπάει κι αμέσως εμφανίστηκε το άτομο που ευχόμουν να ερχόταν.

Η ΣυγγραφέαςWhere stories live. Discover now