IV. Olśnienie

888 66 46
                                    

Marinette szła po Pont des Arts, obejmując się w pasie ramionami. Było jej zimno, na dodatek cała przemokła, ale kompletnie się tym nie przejmowała. Tikki w końcu się poddała i tylko chowała się w torebce dziewczyny, z każdą chwilą zamartwiając się coraz bardziej. Na szczęście jeszcze nie pojawiła się żadna akuma, ale mogła to być tylko kwestia czasu.

MARINETTE:

Jak zawsze sama, sama wciąż,

Nie mam gdzie iść, ni dokąd wrócić.

Nie czeka na mnie dobry dom,

Ani przyjaznej twarzy uśmiech.

Nad miasto spływa noc –

U mego boku widzę go.

Spojrzała na widoczny w oddali bilboard z Adrienem-Upiorem. Zatrzymała się na moment, by lepiej się mu przyjrzeć, ale zaraz spuściła głowę i ruszyła dalej.

MARINETTE:

Samotnie chodzę całą noc,

Gdy śpiące domy mrok powlecze.

I myśląc o nim czuję radość,

Jakby sam mnie wziął pod rękę.

Zapada miasto w sen –

Ja w swoich snach zamykam się.

Sama tak, udaję, że jest przy mnie.

Sama wciąż, wędruję z nim do rana.

Bez niego – w objęciach jego idę,

I wierzę, że mnie znajdzie,

Kiedy tylko zgubię drogę.

Stanęła przy barierce i popatrzyła ze smutkiem na setki przypiętych do siatki kłódek.

MARINETTE:

Pada deszcz, chodniki błyszczą srebrem,

Światła lamp wirują w nurcie rzeki.

A w ciemności na drzewach siadły gwiazdy,

Ja widzę tylko nas we dwoje - razem aż na wieki.

Zamknęła oczy, pozwalając łzom płynąć. I tak mieszały się z deszczem, więc nawet gdyby ktoś zwrócił na nią uwagę, nie zauważyłby niczego niepokojącego. A ona była już zbyt zmęczona, żeby udawać, że złamane serce nie boli.

MARINETTE:

Tak, ja wiem, że to fantazji gra,

I że słucham własnych słów – nie jego słów.

I choć on nie widzi wcale mnie,

Łudzę się, że się zdarzy cud.

Ja kocham, lecz kiedy noc dogasa,

Znika sen, a rzeka znów jest rzeką.

Bez niego świat traci swą urodę –

Spadają gwiazdy z drzewa,

Wkoło sami nieznajomi.

Odsunęła się od poręczy i ruszyła w dalszą drogę. Gdzie? Tego nie wiedziała.

MARINETTE:

Ja kocham i uczę się codziennie,

Cały czas udaję i udaję.

Miraculous Musical: Upiór w OperzeOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz