I'm His (COMPLETED)

Chapter 30

Dion's POV

Pumasok ako sa Audio Bar kung saan ko niligtas si Hennessy, that seems like a long time ago.

"Isang bote nga po ng uhm ano ba ang mga inumin niyo dito" tanong ko sa bartender nang maupo ako sa harap niya

"I reccomend Hennessy" Biglaan akong napatingin sa kanya, andito ako para mabawasan ang sakit at lungkot na nararamdaman ko.

"Wala bang iba?"

"Jack Daniels, sir?"

"Okay, better" Sabi ko nalang at ibinalik ko ang tingin ko sa mini stage nila dito, may banda at kumakanta sila ng pang rock songs ngayon.

Nang binigay na sa akin ang Jack Daniels nila, unang sip ko rito ayaw ko na ang lasa dahil siguro sa hindi ako marunong uminom ng alak. Hinayaan ko nalang ang lasa at tinuloy ko na ang pag inom.

Tumingin ulit ako sa mini stage kung nasaan naroon ang banda. Umiba biglaan ang beat na parang magiging malungkot ang kakantahin nila

(It's not easy letting go by Daryl Ong)

Ewan ko ba kung bakit ko naiisip si Hennessy, wala na nga kami, hindi na nga kami ang magkakatuluyan. Tama siguro si Arjhay na dapat pakawalan na namin ang isa't isa

Bakit ko pa nga ba ipagpipilitan ang sarili ko sakanya kung in the first place ako naman ang dahilan kung bakit hindi na kami pwede.

Naaalala ko tuloy yung mga ala ala naming magkasama

Nung lasing siya tapos dinala ko siya sa condo ko para alagaan? Tapos nag biro ako sakanya at nainis siya kaya susugudin daw niya ako pero nahulog siya sakin, malapit ko ngang halikan nun ee, pero ang plano ko sa kasal dapat namin kaso ... kasal na ako sa hindi ko mahal

Naalala ko rin nung nasa resort kami tas may sakit siya, ako yung nag alaga sa kanya, ipinagluto ko siya, ginawa ko ang lahat maging okay lang siya. Nakita ko ang reaction niya nung buksan niya yung pizza na binili ko para sa kanya kasi nakatago ako sa bintana dahil kakauwi ko lang that time. Nakita ko yung mga ngiti niya, yung ngiting nakikita ko pag tinitignan niya ako.

Nung nasa harap siya ng madaming tao para kumanta? I'm so proud of her. Nagawa niya yung akala niya hindi niya magagawa but, she step and kicked her anxiety out and boost her confidence more and that's when I realize I miss her more.

And of course, I would never ever forget the day when I met her, we're stuck inside the elevator for a couple of hours. I remember back then, she was so afraid and had that thought inside her head like 'what if I die today?' I just laugh inside my head, she's so cute and naive and that's the moment I clicked on her.

Okay
Okay
Okay
I must stop thinking about her!

Ibinalik ko ang diwa ko sa realidad, tumingin ako sa mini stage at naaninag ko kung sino ang naka upo sa harap ng bar na ito

Nakatitig lang ako sakanya hindi ko namalayan na napatingin pala siya sa likod niya at dahil sa gulat napatayo ito

"It's not easy letting go"

Pinunasan niya yung mga luha niya at tuluyan ng tumakbo paalis, wala na akong ibang choice kaya sinundan ko na rin siya, hinabol ko siya hanggang sa labas, hanggang sa wala ng tao.

"Hennessy! Kausapin mo ako, please stop!" Tumigil na rin siya sa pag takbo niya, tumingin siya sa akin at hingal na hingal na rin, punong puno ng luha ang mukha niya

"Ano na naman ba? Manggugulo ka naman? Kung oo, Please huwag na, I'm trying to move on" Pasimula niya, lumakad ako papalapit sa kanya, she stayed in her position.