Im inlove my bestfriend( COMPLETED )

Kabanata 22

kabanata 22

Simula noong araw na iyon wala ako narinig sa kaniya at napapansin ko na umiiwas siya sa akin, nasaktan ako dahil sa pag-iwas niya sa akin. Sinabunutan ko naman ang aking sarili dahil sa kagahan na ginawa ko.

"bakit mo naman kasi ginawa iyan tuloy wala na para kang may sakit na kailangan iwasan" aniya ko sa sarili ko. naligo naman na ako at bumaba na. Hindi ko na ulit siya na abutan doon, kumuha muna ako nang tinapay bago umalis.

Nang makarating ako sa opisina, ay parang wala akong gana mag-trabaho ngayon "ang-yari sa kaniya mamita?" rinig kong tanong ni elma kay mamita. "ewan ko, dumating na siya na ganyan"

kinalabit naman ako ni devine "ok ka lang?" tanong niya sa akin

"i'm not feeling well" yun lang ang sabi ko sa kaniya

"umuwi ka kaya muna?" nag-aalalang sabi ni devine sa akin

nginitian ko naman siya, "no its ok, magiging ok din ako" aniya ko.

Maya't-maya nakakaramdam ako nang pag-iinit nang aking mata, shit! ngayon pa sumama ang aking pakiramdam. Nang uwian na ay gusto pa ako ihatid ni devine sa bahay kaso hindi na ako pumayag dahil kaya ko naman. Nang nasa-biyahe na ako bigla na lang nag-stop ang aking sasakyan.

"argh!! bakit ba ang malas ngayon" asar na sabi ko, bumaba naman ako para tignan, "wow angg swerte mo talaga ngayon citrine!!" bumalik ako sa loob nang aking sasakyan para kunin ang aking cellphone kaso sobrang malas ko at lowbat pa.

"pano kana ngayon makaka-uwi niyan citrine?" tumingin naman ako sa langgit at mukha pang uulan "hay wala na ba ikakamalas ko ngayon?" nang bigla na lang bumuhos ang malakas nang ulan.

Wala ako nagawa kundi mag-stay sa loob nang sasakyan ko, nag hihintay tumila ang ulan kaso mukha hindi pa dahil lalo lumalakas pa lalo.

kumuha ako nang plastic para ibalot ang aking wallet at cellphone o ang iba pang bagay na importante, at lumabas na malapit  lang naman ang village namin dito kaya ok lang.

Nag lakad ako habang yakap-yakap ko ang aking bag, grabi ang lamig bigla naman humangin "sa tingin ko wag muna ako mag-salita dahil baka magka-totoo pa" aniya ko, lumalabo na ang aking paningin dahil sa tubig ulan na tumatama sa aking mukha.

Maya't-maya bigla na lang may huminto na sasakyan sa aking harap "hey miss!! come in!" hindi ko naman makita ang itsura  nang lalaki, wala na ako pakialam kaya sumakay na ako inabutan naman niya ako nang tawel.

"your insane?!, alam mo ang lakas nang ulan" kita ko naman sa mukha niya ang inis

"s-sorry" hiya kong sabi, kailangan ko maaga umuwi dahil baka saraduhan nanaman ako nang bakulaw na iyon.

Nang tignan ko ang lalaki, ay parang isa siya sa anak ni adonis sa gandang lalaki ang kaniyang pilik-mata ay mahahaba. basa kana nga lahat may gana kapa talaga mag ganiyan.

Sinabi ko naman kung saan ako naka-tira, hanggang mahatid niya ako sa amin "btw?" alanganin ko ng sabi dahil hindi ko naman kilala. ngumiti naman siya sa akin, ewan parang nakita ko na siya dahil din sa kulay nang kaniyang mata.

"btw Gio" ngiting sabi niya

"Ah, citrine, thanks ingat" iyon  na lang ang nasabi ko sa kaniya, at pumasok na sa loob.

Pag-kabukas ko nang bahay ay sumalubong sa akin ang kadiliman, umakyat na ako para maligo na, nang matapos na ay humiga na ako dahil ang bigat-bigat nang aking pakiramdam.

Tatlong araw na simula noong nagka-sakit ako hanggang ngayon ay hindi pa ako gumagaling

"umuwi ka kaya muna citrine" nag-aalalang sabi ni devine sa akin