Just Smile (Sadece Gülümse) - ☁︎BakuTodo☁︎

{13}

Medya'ya bi "hassiktir" alalım zlxmxllflf

Aw engel yedim bu foto yüzünden amk wattpadi nerden biliyosun belki orda aşı vuruyor çoçuğuma (!)

Katsuki-sanın kızgınlık dönemini atlatmıştık sonunda! Çoğunlukla beni öperek ve göğüslerime elleyerek geçirmiştik. Kızgınlığı bittikten sonra benden özür dilemişti, sorun olmadığını söylemiştim ama sorun şu ki... Çok zevk almıştım! Omega olmam bunu tetikliyordu yine de bu... bu çok güzeldi!

Bebeğim 12. Haftasındaydı, yani 3. ayı.

Katsuki-san bugün için işe gitmesi gerektiğini söylemişti ve kendime dikkat etmemi de söylemeyi unutmamıştı. Onu yolculamak için kapıya gittim ve ayakkabılarını giymesini bekledim. Giyindikten sonra ayağa kalktı. Elini karnıma koymuş, konuşmuştu.

"Dikkat edin kendinize." deyip endişeli bakışlarını üstüme çekmişti. Gülümseyip parmak uçlarıma kalktım ve yanağına minik bir buse kondurdum. Şaşırmış görünüyordu

"Merak etme, hem Touya-nii ve Natsuo-nii'yi çağırdım. Birşey olursa onlar burdalar." deyip tekrar glümsemiştim. Şaşkındı, ama o da gülümsemişti.

Katsuki-san gittikten sonra abilerimi bekledim. Beklerken Kikai'yi dışarı çıkardım ki biraz oynasın, bende salıncağa oturdum.

Yaklaşık 1 saat sonra gelmişlerdi. Biraz sohbet etmiştik.

"Burda iyi misin? Eğer sana bir şey yaptıysa söyle!"

"Ahh nii-san hayır bir şey yapmadı bana! Hatta çok iyi davranıyor."

"Ohh gerçekten mi? Bunu beklemiyordum."

"Evet gerçekten. Sakın ona böyle bi' şey söyleyeyim demeyin!"

"Peki... Ee bebek nasıl?"

"Ahh gayet iyi. Şu sıralar biraz midem bulanıyor ama iyiyim."

"Ne?! Neden?"

"Nii-san hamilelikle ilgili hiçbir şey bilmiyorsunuz değil mi?" kafa sallamışlardı. "Bu normal, her hamilelikte olan bir şey."

"Ohh anladım." onlara güldüm ve içeri geçelim mi dedim, onaylayıp peşimden gelmişlerdi.

Bahçeden eve doğru yürürken karnımda hafif bir ağrı hissettim. Biraz durdum...

"Ne oldu?"

"Yo-yok  bir şey." tekrar yürümeye başladığımda gözlerimin karardığını hissettim. Yavaş yavaş dengemi yitiriken kendimi Touya-nii'nin kollarında bulmama gözlerimi hastanede açmam bir olmuştu.

Herkesin bana endişeli gözlerle bakması benimde endişelenmeme sebep olmuştu!

" N-ne oldu bana?"

"Bayıldın! Neden olduğunu bizde bilmiyoruz."

"Bebeğim iyi mi!?"

"Bilmiyoruz doktor gelir şimdi." Bunu demeseydi doktorun içeri girmesi bir olmuştu.

"Bebeğim iyi mi doktor bey?!"

"Evet iyi merak etmeyin. Korkulacak bir şey yok, sadece normal bir baygınlık geçirmişsiniz."

"Ahh rahatladım..."

"Bu günlerde kendiniz çok mu yordunuz, veya stres mi yaptınız ya da üzdünüz mü?"

"Sanırım?" Katsuki-sanın kızgınlığı ve benim ondan çok haz almam beni utandırıyordu. Ama böyle olucağını düşünmemiştim.

Doktor tam konuşucakken Katsuki-sanın odaya dalmasıyla hepimiz şaşırmıştık.

"Ne oldu?! İyiler mi!? Neden bayıldı? Şimdi iyi mi?! "

"Katsuki-san sakin olun."

"Ama bayılmışsın!"

"Evet ama normalmiş lütfen sakin olun." Katsuki-sanın elini tuttum ve onu yanımdaki koltuğa oturtum.

Elini bırakmamıştım.

"Lütfen sakin olun bayım. Bunun olması normal karşılanıyor eğer kendini çok yorduysa veya strese girdiyse bu olabilir. Ama lütfen annemizi stresten uzak tutalım."

"Ahh tamam ama iyiler değil mi şu an?"

"İyiyiz merak etme."

"Bundan sonra daha dikkatli olun. Bu aylarda düşük tehlikesi bulunuyor, ve sizde de düşük tehlike riski normal bir hamileliğe göre biraz fazla."

"Ne!? Cidden mi!? Düşük riski fazla mı?"

"Sakin olun... Eğer kendine dikkat etmezse ve fazla yorulursa bunun bir seçenek olduğunu unutmayın sadece."

"Ahh tamam..."

"Serum bitince çıkabilirsiniz. Çıkış işlemlerini tamamlamayı unutmayın. Sekretere gidebilirsiniz. Tekrardan geçmiş olsun."

"Teşekkürler..." doktor çıkmıştı. Ve abilerim konuşmaya başlamıştı.

"Sen bizim minik omega kardeşimizi üzüyor musun lan?!"

"Ne!? Nii-san saçmalama! Bırak onu!"

"Ama-"

"Hayır! Bırak onu."

"İyi be!"

"Ben elimden geleni yapıyorum. Sonuçta bayılırken siz yanındaydınız."

"Sen ne demeye çalışıyorsun lan!?"

"Bir şey demeye çalışmıyorum."

"Yalan söyleme!?"

"Nii-san!" sesimi olabildiğince gürleştirmiş, ilgiyi kendime toplamıştım.

"Touya-nii ne saçmalıyorsun sen!? Katsuki-sana böyle bir şekilde suç atamazsınız, bunda benimde suçum var!"

"Ama-"

"Aması yok! Lütfen bizi yanlız bırakın."

"Peki..." abilerimin çıkışlarını izlemiştim. Onlara biraz fazla sert davrandım ama sonuçta Katsuki-san da ben de böyle bir şey beklemiyorduk.

"Ahh onlar adına özür dilerim senden. Bazen çok aptal olabiliyorlar."

"Ama haklılar, seni tek bırakmasaydım belki de böyle bir şey olmazdı."

"Ahh saçmalama!" elini elime aldım ve sıkıca tuttum. "Hem doktor ne dedi: strese girmemesi gerekiyor. Eğer siz böyle yaparsanız ben üzülürüm."

"Ben... özür dilerim." gözleri mi dolmuştu onun?

"Katsuki-san neden özür diliyorsun?"

"Çünkü size iyi bakamıyorum"

"Hayır sen bize gayet iyi bakıyorsun." deyip boşta olan elimi yanağına götürmüştüm. "Hemde fazlasıyla." yaklaştım ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Bir süre öyle kaldıktan sonra ayrıldım. Bana şaşkınca bakan yüze gülümsedim.

"Şey çıkmadan önce bana çilek alabilir misin?"  hala olayın şokunda gibi görünüyordu "Katsuki-san?"

"Ha!? Ah evet evet alırım!" hızlıca kapıya yöneldi kapıyı açmadan önce bana baktı, ona gülümsedim ve çıkmasını izledim.

Sanırım ona aşık oluyordum...

Amq kaos yapamıyorum! Niye kaos istiyorsunuz aw ne güzel soft soft gidiyorduk. Daha bi bırakın birbirlerine aşık olsunlar sonra kaos yaparız

Neyse jxkdldld.

Ve evet şu oy sınırlarını her bölüm çoğaltıyorum ama siz delisiniz aw ben napayım? Ne edip ne yapıp oyu yükseltiyorsunuz biraz da yorum yapın aq

Neyse umarım beğenmışsınızdır! ❣️

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın! :3

Oy sınırı :20