{𝑌𝑒𝑛𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑜𝑚𝑒𝑔𝑎𝑣𝑒𝑟𝑠𝑒 ℎ𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖.}
Hamileydim!?
𝑂𝑚𝑒𝑔𝑎 = 𝑇𝑜𝑑𝑜𝑟𝑜𝑘𝑖
𝑨𝒍𝒇𝒂 = 𝑩𝒂𝒌𝒖𝒈𝒐𝒖
Yok denecek kadar Text var
Okumanız için Anime'yi izlemeniz gerekmiyor.
T͟A͟M͟A͟M͟L͟A͟N͟D͟I͟
1 ocak 2021 Mpreg #1
20 ş...
Bebeğim 7. ayındaydı ve artık kasılmalarım fazlalaşıyordu. 33 haftalık bebeğim sürekli tekmeler atıyordu bana. Bu aydan itibaren doğumun normal olduğunu söylemişlerdi.
Duş almak için banyoya girmiştim. Üstümü çıkardım ve küveti doldurdum. O anda Katsuki'nin içeri dalmasıyla yerimde minik çaplı bir korku yaşamıştım. Beni süzdü ve kapıyı kapatıp ellerini belime sardı. Karnım yüzünden aramızdaki mesafe daha fazlaydı ama bu öpüşmemizi engellemiyordu.
"Nasıl bu kadar güzel olabiliyorsun?"
(benim meşhur sözüm aw xkxkdk nys ortamın içine sıçmalayım devam)
"Bilmem, peki sen nasıl bu kadar yakışıklı olabiliyorsun?" gülümsemiş ve beni kucağına almıştı. Diz altımda ve belimden tutan soğuk elleri çıplak vücudumdan daha fazla hissediliyordu. Kendini suya soktu ve beni de sırtımı ona döneceğim şekilde kucağına bıraktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birlikte duş almış ve çıkmıştık.
Artık bizim için ayrılan odada kalıyorduk.
Odamıza geçmiş, geceliklerimizi giyinmeye başlamıştık. Kendime bol bir elbise seçmiş ve çabucak üstüme geçirmiştim.
Makyaj masama geçip yüzüme ve ellerime krem sürmüştüm. Dudaklarıma da hafif bir nemlendirici sürüp her zaman ki gibi tadına bakmıştım. Tekrar sürüp yerine koymuştum.
Kendimi yatağa attım ve Katsuki'yi bekledim.
Yatak odası modern ve büyüktü. Çoğunlukla gri, siyah ve sarı tobları vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağın önünde bir duvar ve arasında dolap vardı. Heme yanında ise ebeveyn banyosu vardı.
Çok geçmeden Katsuki gelmiş ve yanağımdan bir öpücük vermişti. Yanıma geçip elini karnıma koymuştu. Yana döndüm ve dirseğimi yastığa dayayarak onu izledim. Kesinlikle çok iyi bir baba olucaktı.
Kafasını göğsüme koyup ellerini belime sarmıştı. Ona sarıldım ve uyumaya başladım.
...
Sabaha karşı karnıma giren büyük sancıyla inledim. Katsuki uyanmış ve ışığı açmıştı.
"Ne oldu?"
"Bilmiyorum sanırım sadece bir sancı?" dememle tekrardan aynı sancının biraz daha acı vericisini tatmıştım. Kısa ve kısık bir bağırış sergilemiş yatakta oturur pozisyona geçmiştim. Elimi yatağa koyduğum anda ıslak olduğunu hissetmeme katsuki ye dönmem bir olmuştu.
" Katsuki? "
" Evet? "
" Telaşlanma ama sanırım suyum gelmiş."
"Ne!?" üstümüzdeki yorganı çekmiş ve beni kucağına almıştı. Hızlıca üstüme bir şeyler geçirmiş, beni tekrar kucağına alarak arabaya bırakmıştı. Arabayı çalıştırmış, hemen gaza basmıştı.
Arada karnıma giren sancılar canımı yakarken Katsuki'nin sakin kalmasını ve sadece yola odaklanmasını söylüyordum. Karnıma giren acı verici sancılarla inlemelerim yükseliyordu
"Katsuki daha hızlı lütfen..!"
"Tamam elimden geleni yapıyorum! Sakin ol ve derin nefesler al."
"Denerim"
Kısa zaman içinde hastaneye varmıştık. Beni doğumhaneye almadan . Az çok duyduğuma göre katsuki ye doğuma katılıp katılmamak istediğini soruyorlardı. 'Tabii ki!' diye bir ses gelmişti.
...
Doğum zorlu ve sancılı geçmişti. Çoğu zaman içimden kendini bırakma hissi doğuyordu ama yine de dayanmaya çalıştım. Sanırım 3 saatin ardından kızımıza kavuşmuştuk. Onu yoğun bakıma almış ve benimle ilgilenmeye başlamışlardı.
Hala yarı uyanıktım bazı şeyleri hatırlıyordum. Beni özel odaya götürmüş bebeğimizin kontrollerini yapıp gayet sağlıklı olduğunu görünce yanımıza getirmişlerdi. Cam fanusun içinden uyuyan bebeğimi görüyordum. Katsuki tam yanımda elimi tutuyordu.
"Onu kucağıma alabilir miyim?" kafa sallamıştı. Yarı uyuyan bebeğimizi kucağına alıp ona gülümsemişti. Bana getirip verdiğinde o minik bebeğin kucağımda nasıl incinmeden durduğuna şaşırmıştım.
Yavaş yavaş gözlerimin dolduğunu ve istemeden yüzüme yerleşen gülümseyimeyi hissediyordum. Bebeğim gözlerini yavaşça açtığında ilk beni görmüş sonra ise Katsuki'yi görmüştü. Bize minik ağzıyla minik bir gülücük sunmuş o küçük ellerini oynatmıştı. O kadar küçüktü ki dokunmaya kıyamıyordum.
Yavaş yavaş yüzümden dökülen gözyaşalarını artık bırakmış ve bağıra bağıra ağlamıştım. İçimdeki mutluluk ve korku bir olmuş, nasıl bir duygu yaşadığımı anlayamaz olmuştum.
Katsuki bebeğimizi alıp cam fanusa geri koymuştu. Gözyaşlarımı silip dudağıma minik bir öpücük kondurmuştu. Onunda gözleri dolmuştu buna yemin edebilirdim.
"O... o çok küçük!"
"Evet öyle ama bütün bebekler yeni doğduğunda küçükler."
"Ama ya ona bakamzsam!? Ya beni sevmezse!?"
"Seni çok sevicek. Kucağına aldığın anda uyandı ve sana güldü! Seni çok seviyor merak etme." gülmüş ve yüzümden düşen gözyaşlarımı silmiştim.
Artık bebeğim doğmuştu. Ona çok iyi bakmam gerekiyordu!
Evit doğdu sonunda jdkfkts. Aw yazmak hoşuma gidiyor ama bazen zorlanıyorum. Bugünden itibaren günde iki bölüm atmayacağım çünkü son sınıfım ve dersler çok fazla.
