Sen Benimsin

Her şey için geç kaldık belkide

İyi okumalar...

Demet'ten (Çağla'nın annesi)

Gözlerimi açtığımda yerde yatıyordum. Yavaşça ayağa kalktım ve koltuğum üstüne oturdum. Elimde hala Çağla'nın bana yazdığı o kağıt parçası vardı. Kocamdan sonra kızımıda kaybetmiştim sonunda . Neden terk etmiştiki beni? Ben bu düşüncelere kapılmışken gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Dayanamarak ağlamaya başladım. Çağla'nın odasına doğru koşarak ilerlemeye başladım. Merdivenlerden çıktım ve Çağla'nın odasına girdim. Aklım almıyordu evi terk edip gidebileceğini. Küçükken yaptığı gibi belkide odaya saklanmıştır hepsi bir yalandır diye düşünmeye başladım. Küçükken yaklaşık 5 yaşındayken bana evden kaçıcağım diyip odasına yatağının altına saklanmış ve bir gün boyunca ordan çıkmamıştı. Belki de yine aynı şeyi yapıcaktı. Hemen odaya girdim ve Çağla'nın yatağının aldına baktım. Dolabının içene baktım. Tüm odayı tavan ettim ama o yoktu. Çağla'nın çalışma masasının önündeki tekerlekli kırmızı sandalyeye oturdum ve ağlamaya devam ettim. Birden birşey ilgimi çekti. Çalışma masasının üzerinde Çağla ben ve babasının yani üçümüzün bulunduğu çok eski bir fotoğraf vardı. Ama şuan yoktu. Gerçekten kaçmıştı bu evden o. Dolabındaki kıyafetleri , sırt çantası , ayakkabısı da yoktu. Artık bu gerçeği kabullenmiş bir şekilde Çağla'nın yatağına uzandım ve canım kızımın o güzel kokusunu içime çektim.Elimde hala o kağıt vardı. Yatağın üstünde duran Çağla'nın 'Tombul' dediği o küçük ayıcığını aldım ve Çağla'nın küçükken korktuğunda veya üzüldüğünde yaptığı gibi ona sarıldım. Cep telefonumu çıkartıp hemen Çağlayı aradım ama telefonunu açmadı. Bir kaç kez daha aramayı denedikten sonra vazgeçtim ve  Çağla'nın en yakın olduğu arkadaşı İrem'i aradım. İlk çalışta telefon açıldı. 'Alo Demet teyze?' Titrek bir sesle burnumu çekerek direk lafa girdim. 'İremciğim Çağla orada mı?'
 'Hayır. Burada değil. Zaten onunla uzun bir süredir konuşmuyoruz.'
'aaa haberim yoktu İrem Çağla evden kaçmış ve bana bir mektup bırakmış eğer ona ulaşabilirsin nolur bana haber ver sadece iyi olduğunu ve neden gittiğini öğrensem yeter.'
'Çok üzüldüm Demet teyze. Dediğim gibi Çağla ile uzun süredir konuşmuyoruz. Çağla evden kaçacak bir kız değildi bunu yaptığına göre kötü bir durum olmalı ortada. Ben şimdi onu arayıp ulaşmayı denerim.'
'Teşekkür ederim İrem ben şimdi kapatıyorum Çağla'nın bir kaç arkadaşına daha sorucağım. Bu arada bu olanlar aramızda kalsın.'
'Tabiki Demet teyze. Görüşürüz.'

Telefon kapandıktan sonra gözlerimi kapadım ve derin bir nefes aldım.

İrem 'den

 Demet teyzeyle konuştuktan hemen sonra telefonu kapadım ve hemen Çağlayı aradım ama malesefki ulaşamadım. Büyük bir endişeyle Doruk'un numarasını çevirdim ve içimden açması için dualar ederken onu aradım. Uzun bir süre telefon çaldı kimse cevap vermiyordu. Telefonu kapatıp yatağımın üstüne attım ve yatağımın yanındaki küçük çantayı alıp içine cüzdan ve telefonumu koyduktan sonra hemen üstümü değiştirip evden çıktım. Doruğun evine doğru giderken tekrar Çağlayı ve Doruğu aradım fakat ikisinede ulaşamadım. Sonunda Doruk'un evine vardım ve hemen zile bastım. Kapıyı Halime teyze açtı yani Doruk'un annesi. Bundan yaklaşık 1 yıl önce falan Çağla Doruk ve ben ayrılmaz üçlüydük birde Kerem vardı ama daha sonra o ailesi yüzünden  şehir dışına taşındı. Sonrasında hep Doruk Çağla ve ben beraber takılırdık 3 silahşörler gibi. Hep beraber takılırdık , herşeyimizi birbirimize anlatırdık. Hepimizin sorunuda vardı elbet , hepimizin dertleri vardı ama biz asla bıkmadan bunları konuşur ve ortada hiç bir problem yokmuş gibi davranırdık. Şimdi ise o 3lü grup yok oldu. Paçamparça olduk her birimiz bir tarafa ayrıldı. Doruk'un Çağlaya aşkını söylemesiyle bu üçlü bozuldu herşey mafoldu.